شیوع گواتر 9 سال پس از مصرف نمک یددار در دانش آموزان ابتدایی کرمانشاه (سال 1379)

شایع ترین اختلال آندوکرین در دنیا IDD با حدود 5/1 میلیارد نفر و نیز شایع ترین تظاهر IDD گواتر آندمیک، با 650 میلیون نفر است. طی دهه اخیر مطالعات بسیاری نیز در ایران شیوع بالای گواتر آندمیک و کمبود ید را نشان داده است. استراتژی مبارزه با این عارضه، تهیه و توزیع نمک یددار با افزودن PPM 40 ید به نمک طعام تعیین گردید. هدف اصلی از این بررسی تعیین میزان اثربخشی ید در جلوگیری و کنترل گواتر 9 سال پس از مصرف نمک یددار است. این مطالعه به صورت نیمه تجربی در فروردین و اردیبهشت 1379 انجام گرفت. 637 نفر دانش آموزدختر و پسر به روش نمونه گیری خوشه ایاز بین دبستا ن های مناطق سه گانه آموزش و پرورش شهر کرمانشاه با اطمینان 95% و دقت 3 % و با توجه به شیوع قبلی 5/18%، به صورت تصادفی و طبقه بندی شده از کلاس های اول تا پنجم انتخاب شدند. متغیرهای اصلی اندازه گیری بالینی بررسی شدند و درجه گواتر بر حسب طبقه بندی WHO و اندازه گیری پاراکلینیک مقدار ید دفعی ادرار برحسب گرم کرآتینین بود. از مجموع 637 نفر دانش آموز مورد مطالعه 94 نفر (7/14%) مبتلا به گواتر بودند. 50 نفر (38/15%) پسر و 44 نفر (10/14%) دختر بودند. شایع ترین سن ابتلا در دختران 9 سالگی و در پسران 8 سالگی بود. شایع ترین درجه گواتر در هر دو جنس Ia بود. توزیع جنسی و سنی ابتلا و فراوانی درجه گواتر در دو جنس اختلاف معناداری نداشت. از نظر مقایسه شیوع گواتر با سال 1370، افزایش خفیف (5/2 %) غیرمعنا دار داشت. میزان ید دفعی ادرار نسبت به سال 1370 افزایش معنا داری داشت (001/0P<)، میزان ید دفعی ادرار در دانش آموزان مبتلا نسبت به دانش آموزان سالم از کاهشی معنادار برخوردار بود(0003/0P<).
بحث: نتایج این مطالعه مؤید افزایش ید ادرار 9 سال پس از مصرف نمک یددار است، در حالی که میزان شیوع گواتر نسبت به قبل کاهش چشمگیری نشان نمی دهد که به نظر می رسد بایستی میزان توزیع ید دریافتی را افزایش داد.