اثر مپریدین بر بلوک آگزیلاری حاصل از لیدوکایین در بیماران کاندید جراحی اندام فوقانی

کاربرد روزافزون بی حسی منطقه ای وبلوک های عصبی ونیز تاثیرات بی حس کننده موضعی مپریدین و عدم انجام دادن چنین مطالعه ای با مپریدین، ما را برآن داشت تا با افزودن مپریدین به داروی بی حس کننده موضعی دربلوک آگزیلاری تاثیرات آن و به ویژه طول مدت بلوک را بسنجیم.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، پس از تایید در کمیته اخلاق پزشکی بیمارستان روی تعداد40 بیمار(20 نفر در هر گروه) با کلاس I و II انجمن بیهوشی آمریکا که همگی در سنین 15 تا 56 سالگی بودند، انجام شد. دو گروه از نظر سن، جنس و وزن همگن بودند. درگروه لیدوکایین، 40 میلی لیتر لیدوکایین1% به علاوهml/kg01/0 ازسالین نرمال ودرگروه مپریدین، 40میلی لیتر لیدوکایین1% به علاوه ml/kg01/0 معادل mg/kg1مپریدین به عنوان داروی مصرفی دربلوک آگزیلاری استفاده شد.روش انجام دادن بلوک دردوگروه یکسان بود(روش ترانس آرتریال).اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های کای دو و دقیق فیشر برای عوارض و آزمون T برای متغیرهای کمی در دو گروه مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج به دست آمده از تحقیق حاکی از افزایش طول مدت بلوک در گروه مپریدین بود(04/67 4/238 در مقابل6/39 7/166 دقیقه) که از نظر آماری معنادار بود(001/0P<). تفاوت معنادار آماری بین دو گروه از نظر سرعت شروع بلوک، شدت بی دردی بلوک و عوارض جانبی شامل تهوع،استفراغ، افت فشار خون، سرگیجه، آریتمی وتشنج مشاهده نشد.
بحث: در این مطالعه زمان شروع بلوک تفاوت معناداری از لحاظ آماری نداشت ودر مجموع اضافه نمودن مپریدین به بلوک آگزیلاری حاصل از لیدوکایین بدون اینکه عوارض سیستمیک را افزایش دهد، بر طول مدت بلوک به طور معناداری افزود. پیشنهاد می شود از این روش برای انجام دادن اعمال جراحی طولانی مدت به ویژه در بیماران اورژانسی که ممنوعیت انجام دادن بیهوشی عمومی دارند ونیز در افراد عادی که حتی جراحی کوتاه مدتی در اندام فوقانی در پیش دارند و به منظور تامین بی دردی طولانی مدت پس از عمل، استفاده نمود.