تاثیر اوپیوئیدها بر پاسخ عوامل کانابینوئیدی آمیگدال مرکزی بر اضطراب درآزمایش elevated plus-maze

کانابینوئیدها که اجزای فعال ماری جوانا می باشند و اثراتی شبیه به اوپیوئیدها دارند. به علاوه میان این دو سیستم تداخلات عملکردی نیز وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر سیستم کانابینوئیدی بر اضطراب در آمیگدال مرکزی، و تداخل آن با سیستم اوپیوئیدی است.

در مطالعه حاضر، اثر تزریق داخل صفاقی داروهای اوپیوئیدی بر پاسخ حاصل از تزریق داخل آمیگدال عوامل کانابینوئیدی در موش های صحرایی، با استفاده از Elevated Plus-Mazeمورد بررسی قرار گرفت.

تزریق داخل صفاقی مورفین (3، 6، 9 میلی گرم) موجب افزایش %OAT و %OAE شد ولی فعالیت حرکتی تغییر قابل ملاحظه ای نداشت، و بدین ترتیب اثر ضد اضطراب نشان داد. البته برخی از دوزهای نالوکسان، آنتاگونیست اوپیوئیدی، %OAT و فعالیت حرکتی را کاهش داد. تجویز داخل آمیگدال ACPA (آگونیست گیرنده CB1کانابینوئیدی) در دوزهای ng/rat 5، 25/1 موجب افزایش %OAT و %OAE شد ولی فعالیت حرکتی را تغییری نداد که نشان دهنده یک پاسخ ضد اضطراب آن می باشد. این پاسخ با مورفین[6میلی گرم در کیلوگرم داخل صفاقی(ip)] افزایش و با نالوکسان کاهش یافت. تجویز داخل آمیگدال AM251 (آنتاگونیست گیرنده CB1 کانابینوئیدی) در دوزهای ng/rat100، 25، 5/2 تغییر قابل ملاحظه ای در%OAT و%OAE ایجاد نکرد ولی دوزهای بالاتر آن(ng/rat 100، 25) فعالیت حرکتی را کاهش داد. تجویز این دارو نیز به همراه مورفین داخل صفاقی موجب افزایش پاسخ مورفین و یا نالوکسان نیز موجب ایجاد پاسخ ضد اضطرابی در آن گردید.

نتایج بیان گر آن است که گیرنده های CB1 اثر ضد اضطرابی ایجاد می کنند. هم چنین این نتایج نشان می دهند که سیستم اوپیوئیدی با گیرنده های کانابینوئیدی در آمیگدال مرکزی تداخل دارد.