توجیه اعتقاد به آموزه های رمزی مسیحیت از دیدگاه لایب نیتز

اعتقاد به آنچه اصطلاحا آموزه های رمزی مسیحیت نام گرفته است، یکی از اصول اساسی مسیحیت است. واژه Mysteries [=اسرار یا آموزه های رمزی] دقیقا شامل دو آموزه (تجسد) و (تثلیث) است که به توصیف ذات خدای مسیحیان می پردازد. با این حال، این اصطلاح را می توان با مسامحه، به معنایی به کار برد که شامل معماهایی نظیر مسئله علم پیشین خدا، و معجزاتی مانند رستاخیز [عیسی مسیح] و تبدل جوهری [نان و شراب] که در اجرای مراسم عشای ربانی در کار است، نیز بشود.1 آموزه های رمزی همواره برای کسانی که در صدد آشتی دادن اصول دین مسیحی و عقل هستند، مسئله ساز بوده اند. این آموزه ها به حکم سرشت رازآلودشان در برابر تبیین ایستادگی می کنند. به تعبیر لایب نیتز، آموزه های رمزی فهم ناپذیر، نامحتمل و برخلاف شواهدند.2 چرا باید یک انسان خردمند و حتی یک مسیحی خردمند به این گونه آموزه های رمزی باور داشته باشد؟