عوامل خطر تنگی هموگرافت پولمونر پس ازعمل جراحی Ross

روش Ross به عنوان یکی از روش های بسیار مناسب جهت جایگزینی دریچه آئورت معرفی شده است. با این حال، برخی مطالعات از تنگی هموگرافت پولمونر پس از جراحی Ross به عنوان یکی از مشکلات این روش جراحی یاد کرده اند. هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل خطرساز ایجاد تنگی پولمونری هموگرافت پس از جراحی Ross می باشد.
این مطالعه کوهورت گذشته نگر روی 42 بیمار که تحت جراحی Ross قرار گرفته و جهت پی گیری اکوکاردیوگرافیک مراجعه کرده بودند، انجام شد. کلیه بیماران شش ماه و یک سال بعد از جراحی تحت اکوکاردیوگرافی کنترل و معاینات بالینی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به اکوکاردیوگرافی همراه با اطلاعات هموگرافت از پرونده بیماران و دهنده های پیوند که در بخش پیوند اعضا موجود بود، استخراج گردید.
در مجموع 13 بیمار (31%) دچار تنگی هموگرافت پولمونر شده بودند. بروز تنگی پولمونر با سن گیرنده ارتباط معنی داری داشت (04/0p=). شانس نسبی وجود تنگی در افراد مبتلا به بیماری مادرزادی قلب نسبت به غیر مبتلایان 7/4 با بازه اطمینان 95% 06/1 تا 8/20 بود که از لحاظ آماری معنی دار می باشد (04/0p=). متغیرهای پیشگویی کننده تنگی هموگرافت پولمونر پس از جراحی Ross شامل سن پایین تر فرد دهنده (03/0p=) و فرد گیرنده (05/0p=) بودند.
مطالعه حاضر نشان داد که روش جراحی Ross با توجه به بروز کم تنگی، روش مناسبی جهت جایگزینی دریچه آئورت می باشد با این حال باید به این مطلب توجه کرد که بیماری های مادرزادی قلب و سن پایین فرد دهنده می توانند به عنوان فاکتور خطری جهت تنگی هموگرافت پولمونر مطرح باشد که علت آن viability بیشتر در سلول های دریچه ای آنان است.