بررسی مقایسه ای پاسخ هیستوپاتولوژیک پالپ دندان سگ، به فرموکرزول و سولفات فریک 5/15 درصد، پس از درمان پالپوتومی

درمان پالپوتومی دندان های شیری و دایمی جوان، روشی رایج در دندان پزشکی کودکان است. به این منظور، ترکیبات، مواد و روش های مختلفی به صورت بالینی در انسان و حیوان مورد استفاده قرار گرفته و با روش های مختلف ارزیابی شده اند. در این پژوهش، پاسخ های هیستوپاتولوژیک پالپ دندان سگ به سولفات فریک 5/15 درصد، و فرموکرزول با هم مقایسه گردید.
40 دندان دایمی سالم و بدون پوسیدگی یا آسیب قبلی، از یک قلاده سگ انتخاب شد. بعد از بیهوش کردن سگ، 20 دندان به طور تصادفی با روش فرموکرزول (گروه1) و 20 دندان با روش سولفات فریک 5/15 درصد (گروه 2) پالپوتومی شد. یک ماه پس از درمان، بار دیگر حیوان بیهوش و به روش ویتال پرفیوژن معدوم گردید. سپس دندان ها از فک ها خارج و لام های تهیه شده از آن توسط پاتولوژیست دهان و فک و صورت مشاهده و اطلاعات مربوط به متغیرهای التهاب و درجات آن، عمق نفوذ التهاب و کلسیفیکاسیون، تشکیل پل عاجی و نکروز گزارش شد. سپس اطلاعات در نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون های کای اسکوئر و مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
در 70 درصد دندان های گروه 1 و 75 درصد دندان های گروه 2 التهاب دیده نشد، ولی به ترتیب در 25 درصد دندان های گروه 1 و 20 درصد دندان های گروه 2، التهاب در پالپ کرونالی ریشه وجود داشت. در 80 درصد دندان های گروه 1 و 75 درصد دندان های گروه 2، کلسیفیکاسیون مشاهده نشد. در 65 درصد دندان های گروه 1 و 55 درصد دندان های گروه 2، نکروز مشاهده نگردید. در 65 درصد دندان های گروه 1 و 45 درصد دندان های گروه 2، شواهدی از تشکیل پل عاجی مشاهده نشد. در هیچ یک از این موارد تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دیده نشد.
با توجه به یافته ها و فقدان تفاوت معنی دار در میزان التهاب، عمق نفوذ التهاب، کلسیفیکاسیون، پل عاجی و نکروز و نیز با توجه به سایر جنبه ها و خصوصیات کاربردی سولفات فریک در مقایسه با فرموکرزول، سولفات فریک می تواند یکی از جانشین های فرموکرزول در پالپوتومی دندان های شیری و دایمی ریشه تکمیل نشده باشد.