بررسی کینتیک کایمریسم در گیرندگان پیوند مغز استخوان با استفاده از تکثیر لوکوس های ژنی اس تی آر با روش پی سی آر مالتیپلکس

پیوند مغز استخوان در بسیاری از بیماری های خونی که با درمان های رایج قابل کنترل نیستند رو به افزایش است، از این رو توانایی ارزیابی میزان مشارکت سلول های دهنده در روند پیوند دارای اهمیت فراوان می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان مشارکت سلول های فوق (کایمریسم) پس از پیوند توسط روش های مبتنی بر پی سی آر با استفاده از بررسی پلی مرفیسم های تکراری کوتاه پشت سر هم (STR) در بیماران بیمارستان شریعتی تهران در سال 1381 انجام شد. این مطالعه توصیفی بر روی 360 نمونه خون 10 بیمار کاندید پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک که از انواع مختلف لوکمی (6 بیمار) یا اختلالات هماتولوژیکی غیر بدخیم 4) بیمار) رنج می بردند، انجام شد. با کنترل مولکولی دقیق، در طول 6 ماه بعد از پیوند وضعیت پیوند مورد بررسی قرار گرفت. 5/1 سی سی خون وریدی قبل از عمل پیوند از دهنده و گیرنده گرفته شد و نمونه گیری بعد از پیوند روزانه تا یک ماه و سپس ماهیانه تا 6 ماه ادامه یافت. الگوهای اللیک دهنده و گیرنده با روش مالتیپلکس پی سی آر با استفاده از مجموعه ای از نشان گرهای ژنی اس تی آر بر روی ژن هایARA، ADA, D16S539, D7S820, D13S317 D4S2366, F13A1, FES/FPS, VWA CSF1PO, TPOX و HUMTH01 تعیین شد. در اکثر بیماران الگوی کایمریسم مخلوط در روزهای 1 تا 9 بعد از پیوند مشاهده شد. از میان این بیماران 7 نفر در فاصله روزهای 9 تا 14 و یک نفر در ماه پنجم کایمریسم کامل را به دست آوردند. 2 بیمار که در یکی از آن ها از رژیم آماده سازی کم شدت استفاده شده بود تا ماه 6 در حالت کایمریسم مخلوط باقی ماندند. موفقیت هماتولوژیکی پیوند در فاصله روزهای 8 تا 19 و موفقیت پلاکتی پیوند بین روزهای 9 تا 25 به دست آمد. بسته به ژن مورد استفاده، حساسیت روش بین 1 تا 2 درصد متغیر بوده است. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این تحقیق نشان می دهد که بررسی اس تی آر با روش مالتیپلکس پی سی آر می تواند ارزیابی صحیح وکمی با سرعت بالا از وضعیت کایمریسم بعد از پیوند را در بیماران فراهم نماید. چنین اطلاعاتی می تواند در تصمیم گیری برای استفاده از درمان های اضافی جهت جلوگیری از رد پیوند یا سرکوب عود بیماری مفید واقع شود.