بررسی مقایسه ای اشباع اکسیژن خون در دندان های قدامی دائمی سالم با لاله گوش به روش پالس اکسیمتری

به علت محدودیت هایی که تست های ارزیابی حیات پالپ دندان بر پایه عصب دارند، از پالس اکسی متری برای بررسی گردش خون و میزان اشباع اکسیژن خون پالپ دندان استفاده شده است. احتمال دارد به علت ضخامت پالپ دندان میزان اشباع خون آن کمتر از خون محیطی باشد. در این پژوهش اختلاف اشباع اکسیژن خون در پالپ دندان های قدامی در مقایسه با گوش با استفاده از پروب گوشی بررسی شده است.
100 نفر بین سنین 24 تا 34 سال، دارای دندان های قدامی فوقانی و تحتانی سالم انتخاب شدند و با استفاده از دستگاه پالس اکسی متری و پروب مخصوص گوش میزان اشباع اکسیژن خون در گوش و دندان های قدامی فوقانی و تحتانی آنان اندازه گیری و نتایج با استفاده از تست های آماری Independent sample test، t-Paired test آنالیز شد.
در 400 دندان مطالعه شده، میانگین اشباع اکسیژن خون در لاله گوش (5/1 ±) 5/97% و در دندان های مطالعه شده (3/3 ±) 38/92% بود. با استفاده از آزمون t جفت این مقدار در گوش به طور معنی داری بالاتر بود (01/0p value =)، ولی اشباع اکسیژن خون پالپ در دندان های مختلف با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند (05/0 < p value).
در مطالعات قبلی میانگین اشباع اکسیژن دندان های قدامی سالم 81 % تا 98% گزارش شده است. این عدد در مطالعه ما بالای 90% بود که نشان دهنده کارآیی پروب گوشی می باشد. میانگین اشباع اکسیژن خون در دندان های قدامی به طور معنی داری از میزان آن در خون محیطی گوش کمتر بوده است.