تاثیر پروبیوتیک لاکتوباسیلوس فرمنتوم بر اتصال استرپتوکوک های دهانی در شرایط آزمایشگاه

استرپتوکوک های دهانی بویژه استرپتوکوکوس موتانس از عوامل موثر در ایجاد پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال شناخته شده اند. با افزایش مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها، برای حذف باکتری های پاتوژن حفره دهانی یک روش جدید، از جمله استفاده از پروبیوتیک ها می تواند مورد بررسی قرار گیرد. به همین منظور در این مطالعه تاثیر لاکتوباسیلوس فرمنتوم به عنوان یک ارگانیسم پروبیوتیک بر فرایند اتصال استرپتوکوک های دهانی به سطوح، مورد بررسی قرار گرفته است.
سویه استاندارد استرپتوکوکوس موتانس ATCC35668 به همراه 40 سویه استرپتوکوکوس موتانس وسایر استرپتوکوک های دهانی جداشده از نمونه های پلاک و پوسیدگی افراد داوطلب مورد بررسی قرارگرفت. قدرت تشکیل بیوفیلم در این سویه ها با روش رنگ سنجی ارزیابی گردید و قویترین سویه ها در تشکیل بیوفیلم انتخاب شد. سپس تاثیر سویه پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس فرمنتوم ATCC9338) بر اتصال استرپتوکوک ها در میکروتیتر پلیت های پلی استیرنی به طور همزمان و 30 دقیقه قبل از ورود استرپتوکوک به سیستم مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان دهنده کاهش اتصال استرپتوکوک ها در حضور پروبیوتیک مربوطه بود که در زمانی که سویه پروبیوتیک قبل از استرپتوکوک وارد سیستم شده بود کاهش اتصال بیشتر شد. کاهش اتصال احتمالا به دلیل کلونیزه شدن جایگاه های اتصال با سویه پروبیوتیک قبل از ورود سویه استرپتوکوکی و میانکنش بین باکتری ها می باشد.
چون اتصال مهمترین و اولین فاکتور در ایجاد پوسیدگی و بیماری می باشد، کاهش اتصال می تواند راه موثری در کاهش ریسک پوسیدگی دندان باشد.