تعیین الگوی بهینه کشت زراعت تلفیقی متعارف و گلخانه ای با استفاده از مدل برنامه ریزی خطی چند بخشی

هدف اصلی مطالعه حاضر طراحی یک مدل برنامه ریزی خطی چندبخشی برای فعالیتهای گلخانه ای و زراعت متعارف در 70 واحد مجزا واقع در شرق مازندران برای سال 1383 به منظور حداکثرسازی درآمد خالص است. نتایج نشان می دهد که تخصیص بهینه منابع، برای هر یک از فعالیتهای گلخانه ای و زراعی در مقایسه با شرایط موجود (مدلهای کالیبره) سودآوری را بین 24 تا 81 درصد افزایش می دهد. همچنین وقتی که فعالیتهای گلخانه ای و تولید زراعی متعارف به شکل چندبخشی برای هریک از واحدهای زراعی مورد توجه قرار گیرد، سود در مقایسه با مدلهای کالیبره 23 درصد افزایش می یابد. به طور کلی وقتی که فعالیتهای همه کشاورزان به صورت یکپارچه موردتوجه قرار گیرد، مدلهای تلفیقی برنامه ریزی چندبخشی قادر به پیش بینی نوسانهای تولید محصولات زراعی و گلخانه ای به واسطه تخصیص منابع مشترک است.