بررسی اثرات تنش شوری و خشکی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه لاین های اینبرد ذرت

این آزمایش به منظور بررسی اثرات پتانسیل های اسمزی مختلف (صفر، 4/0 -، 8/0 – و 2/1- مگاپاسکال) ناشی از نمک کلرید سدیم و پلی اتیلن گلیکول6000 به ترتیب به عنوان تنش های شوری و خشکی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه دو اینبرد لاین ذرت (Mo17 و B73) انجام گردید. هدف از اجرای آزمایش مقایسه قدرت جوانه زنی اینبرد لاین های ذرت در تنش های شوری و خشکی و همچنین تعیین عامل بازدارنده جوانه زنی (سمیت ناشی از نمک یا پتانسیل اسمزی پایین ناشی از پلی اتیلن گلیکول) بود. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در پتری دیش های به قطر 11 سانتی متر و با سه تکرار در محیط ژرمیناتور (125 درجه سانتی گراد و 45 درصد رطوبت نسبی) اجرا گردید. تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح پتانسیل اسمزی بر شاخص جوانه زنی، درصد جوانه زنی، شاخص قدرت بذر، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک گیاهچه معنی دار بود، به طوری که با کاهش پتانسیل اسمزی جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه بازداری شد و تنش شوری رشد گیاهچه (طول ریشه چه و ساقه چه) را بیشتر از مؤلفه های جوانه زنی کاهش داد. در پتانسیل های اسمزی مشابه اثر بازدارنده تنش خشکی در مقایسه با تنش شوری برروی جوانه زنی و رشد گیاهچه شدیدتر بود. بین لاین های اینبرد از نظر نحوه پاسخ دهی در برابر تنش ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. زمانی که بذور جوانه نزده در تنش شوری پس از 10 روز به محیط بدون تنش انتقال داده شدند، جوانه زنی آنها تا حدودی بهبود یافت. این امر حاکی از آن بود که مهمترین اثر بازدارنده تنش شوری بر جوانه زنی بذور بیشتر ناشی از کاهش پتانسیل اسمزی بود.