مقایسه تاثیر تمرین درمانی با تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست در بهبود درد و عملکرد بیماران با سندرم درد پاتلوفمورال

سندرم درد پاتلوفمورال یکی از شایع ترین اختلال های مفصل زانو در بزرگسالان است. برخی مواقع این بیماری مزمن شده و فعالیت های فرد را محدود می کند. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر تمرین درمانی با تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست در بهبود درد و عملکرد بیماران با سندرم درد پاتلوفمورال انجام گردید.
این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور در کلینیک های فیزیوتراپی زاهدان در سال 1386 انجام شد. 32 بیمار با تشخیص سندرم درد پاتلوفمورال مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مساوی تمرین درمانی شامل؛ ورزش های کششی و تقویتی عضلات ران، زانو و ساق و تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست قرار گرفتند. درد با مقیاس اندازه گیری دیداری درد، عملکرد زانو با مقیاس کاوس، محیط ران با متر نواری و دامنه حرکتی با گونیامتر قبل و پس از درمان اندازه گیری شدند. برنامه درمان برای هر دو گروه شامل؛ ده جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه حدود یک ساعت بود. از آزمون های تی مستقل، مان ویتنی، تی زوج و ویلکاکسون به ترتیب برای مقایسه نتایج قبل و بعد درمان بین گروهی و درون گروهی، در محیط نرم افزار SPSS استفاده گردید.
میانگین نمره عملکرد زانو در گروه تحریک الکتریکی از 25/19± 53/100 به 25/18±87/130 و در گروه تمرین درمانی از 69/22±67/107 به 11/15± 47/131 افزایش یافت (001/0=p). در هر دو گروه میانگین نمرات زیر گروه های عملکرد زانو شامل؛ علایم سوبژکتیو، درد، محدودیت عملکرد، فعالیت های ورزشی و شیوه زندگی بهبودی نشان داد (05/0p<). درد و دامنه حرکتی فلکسیون زانو در هر دو گروه بهبودی پیدا کرد (05/0p<). افزایش دامنه حرکتی فلکسیون زانو بعد از درمان در گروه تمرین درمانی بیشتر از گروه تحریک الکتریکی بود(008/0=p).
هر دو برنامه تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست و تمرین درمانی در درمان سندرم درد پاتلوفمورال مؤثر هستند، اما تمرین درمانی در افزایش دامنه حرکتی فلکسیون زانو مؤثرتر است.