بررسی عوامل مرتبط با رخداد هیپوگنادیسم در بیماری تالاسمی ماژور با استفاده از مدل تحلیل بقاء

هیپوگنادیسم از شایع ترین عارضه اندوکرین در بیماران تالاسمی ماژور می باشد. عدم شروع به موقع و تزریق نامنظم دسفرال، باعث بالا رفتن بار آهن در بدن بیماران شده و در کنار سایر عوارض باعث عارضه فوق نیز می شود. این عارضه علاوه بر اختلال جسمی به لحاظ روانی و رفتاری نیز تاثیر خود را به بیمار و خانواده وی نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع این عارضه و تعیین عوامل موثر بر رخداد و احتمال تجمعی رخداد این عارضه می باشد.
روش تحقیق: در این مطالعه آنالیز بقای 641 بیمار تالاسمی ماژور بالای 10 سال شهرستان شیراز، با استفاده از یک پرسشنامه ساختار یافته مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر تعیین زمان بروز عارضه، مشخصات دموگرافیک، نوع خون دریافتی و زمان شروع و نحوه دریافت دسفرال نیز ثبت گردید. عارضه توسط پزشکان متخصص تشخیص داده می شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (نسبت شانس، آزمون2χ، t مستقل و Log Rank) مورد بررسی قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران در این مطالعه 3/5 ±32/17 سال بود. میزان شیوع هیپوگنادیسم 3/18% بدست آمد که در دختران و پسران به ترتیب 9/24% (81 نفر) و 4/11% (36 نفر) بود. خطر ابتلا به عارضه در دختران 6/2 برابر پسران و در بیمارانی که مادرانشان تحصیلات دانشگاهی نداشتند 2/2 برابر بیمارانی بود که مادرانشان تحصیلات دانشگاهی داشتند که هر دو مورد از نظر آماری معنی دار بود (05/0> p). سن شروع عارضه 6/3 18/42 سال و در دختران و پسران به ترتیب 08/7 13/17 و 57/2 31/19 سال به دست آمد (05/0