تغییرات دهانی فکی و صورتی در بیماران مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص کرمان در سال 1386

بتا تالاسمی ماژور به عنوان شایع ترین بیماری ژنتیکی در ایران گزارش شده که همراه با مشکلات دهانی فکی و صورتی(Oromaxillofacial) می باشد. این پژوهش به منظور بررسی شیوع تظاهرات دهانی فکی و صورتی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص استان کرمان در سال 1386 اجرا گردید.
مطالعه انجام شده از نوع مقطعی و توصیفی بود. روش نمونه گیری تصادفی بود. در این مطالعه تعداد 208 نفر بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از معاینه دهانی و تکمیل فرم های مربوطه، نتایج با استفاده از آزمون X2، t-test و نرم افزار 5/13 SPSS تجزیه و تحلیل شد.
از بین 208 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مورد بررسی، تعداد 103 نفر مذکر و 105 نفر مؤنث بودند. میانگین سنی بیماران 48/12 سال(با انحراف معیار 09/6) و طیف سنی بیماران از 1 تا 26 سال بود. شایع ترین تظاهرات صورتی رنگ پریدگی چهره(3/47 درصد با فاصله اطمینان 95 درصد) و کمترین تظاهر جلوزدگی فک پایین بود. در این بررسی، 6/46 درصد(با فاصله اطمینان 95 درصد) بیماران دارای بیرون زدگی فک بالا بودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که شایع ترین محل پیگمانتاسیون داخل دهانی در لثه لبیال و کمترین میزان مربوط به قسمت های طرفی زبان، کام نرم و کف دهان می باشد.
این مطالعه نشان داد که 175 نفر(2/84 درصد) از بیماران از تغییرات ناحیه استخوان های فک و صورت شامل جلوزدگی فک بالا و پایین، بینی زینی شکل، فضا بین دندان های قدامی، بیرون زدگی دندان های قدامی، مال اکلوژن خلفی و برجستگی پیشانی رنج می بردند. هم چنین مطالعه حاضر نشان داد که هر چه سن دریافت خون کمتر باشد و به عبارتی بیمار در سن پایین تر خون دریافت کرده باشد، میزان شیوع تظاهرات فکی دهانی و صورتی کمتر می باشد.