تکرار پذیری معاینه بالینی در بیماران کمردرد مزمن مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری

کمر درد از شایع ترین اختلالات سیستم عضلانی - اسکلتی بوده که تقریبا 80% افراد در طول زندگی خود حداقل یکبار آنرا تجربه کرده اند. بی ثباتی سگمنتال ستون مهره های کمری، یکی از زیر گروه های بیماران با کمردرد مزمن غیر اختصاصی بوده که تشخیص آن به معاینات بالینی با تکرار پذیری بالا نیازمند است. هدف از انجام این مطالعه تعیین تکرارپذیری معاینات بالینی در بیماران مشکوک به بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری بود.
این مطالعه بر روی 15 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی 18 تا 45 ساله که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند، انجام گردید. متغیرهای مورد مطالعه شامل: الگو های حرکتی نابجا، شدت درد، دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون مهره های کمری، تحمل عضلات فلکسور و اکستانسور، تحمل عضلات جانبی، سطح ناتوانی عملکردی و آزمون Prone Instability بود. بیماران در دو جلسه به فاصله دو روز تحت معاینات بالینی قرار گرفتند. آزمون ضریب همبستگی (ICC) برای تکرار پذیری نسبی متغیرهای کمی (با فاصله اطمینان 95%)، آزمون خطای معیار اندازه گیری برای بیان تکرار پذیری مطلق، آزمون KAPPA برای متغیرهای کیفی و آزمون K-S برای بیان نرمال بودن توزیع متغیرها استفاده گردید.
یافته های حاصل از مطالعه برای آزمون شاخص اصلاح شده(Oswestry(ICC=0/95، تحمل عضلات فلکسور (91/0=ICC)، شدت درد (92/0=ICC)، تحمل عضلات اکستانسور (85/0=ICC)، تحمل عضلات جانبی راست (77/0=ICC)، تحمل عضلات جانبی چپ (7/0=ICC)، دامنه حرکتی فلکسیون (85/0=ICC)، تکرار پذیری بالا و بسیار بالاو برای دامنه حرکتی اکستانسیون (68/0=ICC) تکرار پذیری متوسط را نشان داد. مقادیر کاپا برای آزمون الگوهای حرکتی نابجا (82/0=k) و (Prone Instability (k=0/85 بوده که توافق بالا را نشان می دهد.
مطالعه حاضر نشان داد وجود الگوهای حرکتی نابجا بهمراه مثبت بودن آزمون Prone Instability و دردهای مزمن و مکرر که با ناتوانی عملکردی همراه است نشانی از وجود بی ثباتی سگمنتال مهره های کمری می باشد.