فراوانی نسبی اختلالات طیف دوقطبی در متقاضیان طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر اصفهان و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی

در سالهای اخیر افزایش روزافزون طلاق برای خانواده ها و جامعه مشکلات زیادی ایجاد کرده است. بدیهی است شناسایی عواملی که باعث طلاق می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین فراوانی نسبی اختلالات طیف دوقطبی در متقاضیان طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی انجام شد.

پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر اصفهان که قصد طلاق داشتند، در زمستان 85 و بهار 86 انجام گرفت. با استفاده از نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای تصادفی 96 نفر از جامعه مورد پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه اختلالات خلقی (MDQ) بود که توسط مراجعین تکمیل شد. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS13 با استفاده از آمار توصیفی، آزمون های χ2 و Mann Whitney مورد تحلیل قرار گرفت.

از کل 96 نفری که وارد مطالعه شدند، 66 نفر زن (68 درصد) و 30 نفر مرد (31 درصد) بودند که 12 نفر از زنها (2/18 درصد) و 3 نفر از مردها (10 درصد) مبتلا به اختلالات طیف دوقطبی بودند و این اختلاف بین دو جنس معنی دار بود (031/0 = P). اختلاف معنی داری از نظر فراوانی نسبی این اختلالات در گروه های سنی (47/0 = P) و تحصیلاتی مختلف (025/0 = P) دیده نشد. همچنین این اختلال در افراد خانه دار شایع تر بود که این اختلاف نیز معنی دار بود (05/0 < P).

با توجه به نتایج به دست آمده یکی از عوامل موثر در ایجاد طلاق، بیماری های روانپزشکی و از جمله اختلالات طیف دوقطبی است و با انجام مشاوره قبل از ازدواج یا قبل از طلاق می توان آن را شناسایی و با درمان به موقع آن از رویداد طلاق که یکی از پیامدهای اختلالات طیف دوقطبی است، جلوگیری نمود.