تاثیر فاصله و حذف نشانه های بینایی و چرخش سیستم آزمایشی بر جهت یابی فضایی موش های آلبینوس

توانمندی های فضایی در انسان و اکثر حیوانات برای حفظ بقا ضروری است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر فاصله نشانه های بینایی و چرخش سیستم آزمایشی آن بر جهت گیری فضایی موش های آلبینوس است.

این آزمایش با استفاده از یک سیستم ماز آبی ساده و تعداد 25 موش آلبینوس 2تا 3 ماهه در سه گروه آزمایشی (گروه اول، با نشانه های بینایی دور؛ گروه دوم، با نشانه های بینایی نزدیک؛ گروه سوم، بدون نشانه های بینایی) در آزمایشگاه جانوری گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس ANOVA و آزمون t مستقل با کمک نرم افزار SPSS12 صورت پذیرفته است.

گروه آزمایشی با نشانه های بینایی دور از هر دو نوع اطلاعات محیط محوری بر پایه اطلاعات بینایی و خود محوری بر پایه اطلاعات دهلیزی استفاده نموده، در صورتی که در دو گروه آزمایشی دیگر جهت گیری و مکان یابی بر پایه یکی از این دو نوع اطلاعات بوده است.

یافته های مطالعه نشان می دهد که نشانه های بینایی، صرف نظر از فاصله شان در توانایی جهت یابی فضایی موش ها، اهمیت زیادی دارد. این جانوران می توانند از استراتژی های متفاوتی برای جهت یابی استفاده کنند، اما در صورت دسترسی به نشانه های بینایی،آنها همیشه نسبت به سایر اطلاعات حسی از ارجحیت برخوردارند.