مقایسه متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی

نارسایی قلبی یکی از شایعترین بیماری های قلبی- عروقی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی می باشد. بتابلوکرها یکی از ارکان اساسی درمان این بیماران محسوب و موجب کاهش مرگ و میر و بهبود علائم و عملکرد بطن چپ می شوند. با توجه به شیوع روزافزون این بیماری در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه ای متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از فروردین سال 1384 لغایت خرداد سال 1385 انجام شد، تعداد 73 بیمار با نارسایی قلبی پیشرفته (30-35% EF=) و در فانکشنال کلاس 1 تا3 به مدت شش ماه مورد بررسی شدند. از این تعداد 38 بیمار با متوپرولول تارترات و 33 بیمار با کارودیلول تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی متوپرولول 75 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) و دوز کارودیلول 25 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) بود. علائم بالینی بیمار و شاخصهای عملکرد سیستولیک بطن چپ دراکوکاردیوگرافی قبل و پس از مطالعه در پرسشنامه ثبت شد و سپس با کمک نرم افزار آماری (5/11) SPSS این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفتند.
میانگین سنی بیماران در گروه متوپرولول 6/6 ± 57 و در گروه کارودیلول 3/7 ± 8/56 سال بود. کاهش ضربان قلب و فشارخون با درمان در دو گروه مشابه بود. فانکشنال کلاس بیماران در دو گروه به اندازه یک کلاس بهبود داشت (001/0 P<). درگروه متوپرولول [1] LVEDD به میزان 78/8 میلیمتر (001/0 P<) و [2] LVESD به میزان 33/2 میلیمتر کاهش داشت (001/0= P). مقدار [3] LVEDV 3/4 سی سی و [4] LVESV 3/7 سی سی کاهش داشت (به ترتیب 008/0= P و 001/0 P<) و متوسط [5] LVEF 3/3% افزایش داشت (001/0= P). در گروه کارودیلول مقدار LVEDD 78/2 میلیمتر و LVESD 57/1 میلیمتر کاهش داشت (به ترتیب با 001/0 P< و 045/0 P=). LVEDV به میزان 3/2 سی سی (53/0= P) و LVESV به میزان 3/7 سی سی (007/0= P) کاهش داشت و متوسط LVEF 2/2% افزایش داشت (004/0= P). مقایسه این تغییرات در دو گروه با هم تفاوت آماری قابل توجهی نداشت.
بر اساس یافته های این مطالعه در بیماران با نارسایی قلبی و فانکشنال کلاس 1 تا 3، تجویز متوپروپرولول تارترات و کارودیلول سبب بهبود علائم بیمار و عملکرد بطن چپ می شود و تفاوت مهمی بین این دو دارو از این نظر وجود ندارد.