بررسی آنژیوژنز در لوسمی های حاد و مقایسه آن با بافت طبیعی مغز استخوان

آنژیوژنز نقش عمده ای در تهاجم و متاستاز تومورهای بدن دارد. در برخی از سرطان ها رابطه بین آنژیوژنز و پیش آگهی بد بیماری بخوبی نشان داده شده است؛ اما در مورد آنژیوژنز در نئوپلاسم های هماتولوژیک مطالعات بسیار محدودی انجام شده است. تحقیق حاضر با هدف انجام مقایسه ای بین بافت طبیعی و درگیری لوسمیک مغز استخوان از نظر آنژیوژنز که با MVD Microvessel Density)) ارزیابی می گردد، انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، بامراجعه به بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم (عج) مشهد، تعداد 30 مورد لوسمی حاد (بافت مغز استخوان) و30 مورد بافت طبیعی مغز استخوان انتخاب شدند. لام ها و بلوک های آنها استخراج و لام ها بازبینی شدند. پس از تایید نهایی از بلوک های پارافینی برش نازک تهیه شد و بر روی برش ها رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی با نشانگر عامل رشد سلول های اندوتلیال (VEGF: Vascular Endothelial Growth Factor) انجام شد. پس از تهیه لام های مناسب، تعداد عروق کوچک یا MVD از شمارش عروق در نقاط با حداکثر تراکم عروقی (Hot Spot) در میدان دید میکروسکوپی با بزرگنمایی 400 برابر گزارش گردید.
میزان MVD یا آنژیوژنز در لوسمی حاد (2/20) به طور مشخصی بیشتر از افراد گروه شاهد (9/6) بود. از نظر آماری تفاوت در میزان MVD بین دو گروه بیماران مبتلا به لوسمی حاد و بافت طبیعی معنی دار بود (001/0 P<).
یافته های این تحقیق، نشان داد که آنژیوژنز در لوسمی حاد به طور مشخصی بیشتر از افراد گروه شاهد (دارای بافت طبیعی) است اما تفاوت چندانی بین دو گروه لوسمی حاد لنفوبلاستیک و میلوبلاستیک وجود ندارد.