روش کشف احکام از طریق استقراء

استقراء عبارت از جستجو در میان جزئیات برای دستیابی به یک حکم کلی است. آیا از روش استقراء می توان به کشف احکام پرداخت؟استقراء کلام فقها خود دارای اثراتی است که اجماع این اثر را ندارد به عنوان مثال فقیه باملاحظه تعداد زیادی از احکام مربوط به عذر چنین می یابد دراحکامی که شخص مکلف در آن معذور بوده و عذر او پذیرفته شده است دارای منشاءجهل می باشد و لذا به این نکته دست می یابد که جهل صفت مشترک بین تمام موارد عذر است. میرزای قمی از استقراء به عنوان یکی از ضرورت های تتبع نام می برد و احتمال اشتباه و خلط احکام را برای یک فقیه؛ استقراء نکردن و تمام وسع خود را به کار نبردن می داند اگر استقرایی که در فقه می خواهد برای کشف احکام مورد استفاده قرار بگیرد از نوع استقراء ظنی باشد به کارگیری آن در فقه جایز نیست.