ارتباط چاقی با وضعیت آهن در زنان سنین باروری

زنان در سنین باروری در معرض خطر ابتلا به کمبود آهن قرار دارند، ولی تعدادی از مطالعات، بین برخی از نمایه های تن سنجی با وضعیت آهن بدن ارتباط مشاهده کرده اند. از طرفی فزونی آهن نیز همانند کمبود آن مضر است، چون افزایش پراکسیداسیون چربی ها خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی را افزایش می دهد. لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط چاقی با وضعیت آهن زنان در سنین باروری بود.
در یک مطالعه مورد- شاهدی ارتباط بین چاقی و وضعیت آهن در 35 زن چاق (Kg/m2 30 ≤ BMI) و 35 زن غیر چاق (Kg/m2 25-19= BMI) که از نظر سن جور بودند مورد مطالعه قرار گرفت. پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک در مورد هر یک از افراد مورد بررسی تکمیل گردید و سپس وزن و قد افراد اندازه گیری و نمایه توده بدن (BMI) محاسبه گردید. سپس 10 میلی لیتر خون وریدی غیرناشتا بین ساعت 8- 12صبح گرفته، غلظت فراسنجهای خونی وضعیت آهن در پلاسما اندازه گیری شد.
هر چند که بین دو گروه تفاوتی از نظر غلظت آهن پلاسما و TIBCوجود نداشت، غلظت هموگلوبین (05/0>p، g/L8 ± 137 در مقابل 7 ± 129)، هماتوکریت (05/0>p، 02/0 ± 41/0 در مقابل 03/0 ± 38/0) و فریتین پلاسما (001/0>p، μg/L2/32 ± 3/49 در مقابل 7/19 ± 6/28) در گروه زنان چاق به طور معنی داری بیشتر بود. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه بین BMI با غلظت فریتین پلاسما (0001/0>p؛ 39/0=rho) و غلظت هموگلوبین (001/0>P؛ 29/0=rho) و درصد هماتوکریت (001/0>p؛ 28/0=rho) همبستگی آماری معنی دار وجود داشت.
یافته های این مطالعه نشان داد که زنان چاق سنین باروری ذخایر آهن بیشتر دارند و کمتر در معرض خطر ابتلا به کمبود آهن قرار دارند. به عبارت دیگر برنامه های مداوم غنی سازی و مکمل یاری ممکن است خطر انباشتگی آهن را در این زنان افزایش دهد