پرندگان آبزی زمستان گذران در تالاب های استان گیلان، مازندران و گلستان و طبقه بندی ارزشی این تالابها بر اساس معیارهای این پرندگان

تالاب های استان های شمالی کشور همه ساله در فصل زمستان، پذیرای تعداد زیادی پرنده آبزی مهاجر هستند، بنابر این محل های مهمی برای زمستان گذرانی گونه های متعددی از این جانوران محسوب می شوند. به طورکلی با توجه به اهمیت ها و ارزش های ویژه بوم شناختی پرندگان آبزی در مناطق تالابی، از نتیجه مطالعات مربوط به جمعیت های گونه های مختلف پرندگان و تغییرات آنها می توان برای مدیریت چنین منطقه هایی بهره جست. در این بررسی 38 منطقه تالابی شامل خط ساحلی دریای خزر در هر3 استان، 17 منطقه در گیلان، 7 منطقه در مازندران و 13 منطقه در گلستان مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های مورد استفاده شامل آمار خام سرشماری های نیمه زمستانه مناطق تالابی مربوط به 5 ساله 78 تا 82 بوده است. طبق این داده ها، تالاب های 3 استان مورد اشاره، به طور متوسط در نیمه زمستان هر سال، پذیرای حدود 1507000 قطعه پرنده آبزی و کنارآبزی متعلق به 115 گونه بوده اند. بر این اساس، گروه غازها، قوها و اردک ها (با میانگین 787000 قطعه) حدود 52 درصد کل جمعیت پرندگان شمارش شده را به خود اختصاص داده اند. گونه چنگر(با میانگین 479835 قطعه) 3 استان در مجموع بیشترین فراوانی را داشته است. بیشترین میانگین تعداد پرندگان و نیز تعداد گونه ها در 5 سال مورد مطالعه، متعلق به استان مازندران (868549 قطعه در 96 گونه) بوده است. در سال 1382، با اینکه استان مازندران از جمعیت پرندگان آبزی و کنارآبزی بیشتری برخوردار بوده است، اما نسبت به 2 استان دیگر تنوع گونه ای کمتری داشته است. در این سال بیشترین تعداد گونه را استان گیلان و بیشترین تنوع گونه ای را طبق شاخص های مورد بررسی، استان گلستان داشته است. با توجه به معیارهای ویژه پرندگان که برای طبقه بندی ارزشی تالاب ها تعیین شده است، تالاب گمیشان و مجموعه تالابی انزلی بیشترین ارزش اکولوژیک ( 23 امتیاز) را کسب کرده اند.