بررسی میزان رنگ پذیری پروتئین p53 در اپی تلیوم لکوپلاکیا و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با استفاده از تکنیک ایمنوهیستوشیمی

لکوپلاکیا شایع ترین ضایعه پیش بدخیم مخاط دهان است و پتانسیل تغییر بدخیمی آن غیر قابل پیش بینی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی رنگ پذیری پروتئین p53 در سلول های مخاط دهانی طبیعی، لکوپلاکیا و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان بود.
از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با روش استاندارد Biotin Streptavidin Peroxidase در این مطالعه استفاده شد تا رنگ پذیری پروتئین p53 روی بلوک های پارافینی 8 مورد سرطان سلول سنگفرشی، 20 مورد لکوپلاکیا و 10 مورد مخاط طبیعی دهان مورد بررسی قرار گیرد.
تفاوت آماری معنی داری از نظر میزان و شدت رنگ پذیری پروتئین p53 در بین گروه لکوپلاکیا و گروه کنترل یافت نشد اما الگوی انتشار آن در گروه لکوپلاکیا عمدتا در لایه های سوپرا بازال و در اپی تلیوم گروه طبیعی عمدتا بازال بوده و میانگین سلول های مثبت برای p53 در گروه سرطان سلول سنگفرشی بالاتر از گروه های لکوپلاکیا و کنترل بود. سلول های محیط جزایر اپی تلیالی نئوپلاستیک بیشترین میزان بروز را نشان دادند.
با توجه به این یافته ها افزایش سوپرا بازال p53 در اپی تلیوم لکوپلاکیا در ناحیه فوق بازال ممکن است در ارتباط با پیش آگهی بالینی ضعیف باشد. افزایش بروز p53 ممکن است مشخصه مهمی در سرطان دهان باشد.