درمان غیرجراحی به چه میزان علایم فتق دیسک بین مهر ه های کمری را بهبود می بخشد؟

پیش کمردرد یکی از شای ع ترین بیمار ی ها و مشکلاتی است که محدودیت ها و معضلات فراوانی را برای فرد و جامعه به همراه دارد. از شای ع ترین علل کمردرد، فتق دیسک بین مهر های است. تاکنون مطالعات مختلفی در مورد چگونگی برخورد با فتق دیسک بین مهر ه های کمری صورت گرفته است. از آن جایی که درمان های جراحی در مقایسه با درمان های غیرجراحی، هزینه و عوارض زیادی را به بیمار و جامعهتحمیل می نمایند و با توجه به گستردگی موضوع و اثرات اقتصادی و اجتماعی آن، این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درما ن های غیرجراحی در فتق دیسک بین مهر های و تعیین درصد فراوانی پسرفت دیسک فتق یافته به دنبال درمان نگهدارنده غیرجراحی انجام گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی و به شکل مقایسه قبل و بعد بر روی 45 نفر از بیماران مبتلا به فتق دیسک بین مهره ای کمری که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، صورت گرفت. بیماران از مراجعین یک درمانگاه ارتوپدی مرکز درمانی بودند که بر اساس سی تی اسکن فتق اثبات شده، دیسک کمری داشتند. بیماران پس از یک دوره درمان نگهدارنده 6 ماهه با دارو، فیزیوتراپی و استراحت و درصورت لزوم بریس و کشش مجددا با استفاده از سی تی اسکن مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین علایم بالینی و شکایات بیماران نیز قبل و بعداز دوره درمان 6 ماهه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.13 %) به علت عدم بهبودی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. / 86 %) بهبود یافت و 6 نفر (3 / یافت ه ها: از مجموع 45 بیمار، علایم 39 نفر (768 %) پسرفت دیسک نشان دادند. / ضمنا از مجموع 35 بیماری که برای انجام س یت یاسکن دوم مراجعه کردند، 24 نفر (6 با توجه به درصد بالای پسرفت هرنی دیسک، که هم به صورت عینی از طریق نتایج سی تی اسکن، و هم از نظر بهبودی علایم به دنبال درمان نگهدارنده 6 ماهه مشاهده شد، پیشنهاد می شود در مواردی که اندیکاسیون قطعی جراحی دیسک کمری وجود ندارد، این درمان تا حد امکان به تاخیر انداخته شود تا در صورت پاسخ دهی به درمان های نگهدارنده، از صرف هزینه و ایجاد مشکلات بیشتر برای بیمار جلوگیری گردد. برای انجامجراحی بایستی مجموع های از علایم بالینی و تصویری را در نظر گرفت و نباید فقط براساس س یت یاسکن اقدام به جراحی کرد.