فعالیت پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم پاراکسوناز سرم انسانی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر

نظر به اهمیت آنزیم پاراکسوناز سرم (PON1) در جلوگیری از تشکیل LDL اکسید شده و در نتیجه نقش این آنزیم در جلوگیری از ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز، در مطالعه حاضر فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم PON1 در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) با گرفتگی عروقی متفاوت مورد بررسی قرار گرفت تا تغییر فعالیت آنزیم با پیشرفت آتروم ارزیابی گردد. در این مطالعه 120 بیمار مبتلا به CAD بررسی شد که پس از مشخص شدن میزان گرفتگی عروقی آنان با آنژیوگرافی، به دو گروه تقسیم شدند: 60 نفر با گرفتگی عروقی 50%< و 60 نفر با گرفتگی عروقی 70%>. فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی PON1 به ترتیب با سوبسترای پاراکسون و فنیل استات مورد سنجش قرار گرفت. اثر هشت داروی مورد استفاده در بیماری های قلبی- عروقی بر فعالیت PON1 در حضور پاراکسون آزمایش گردید.
میزان LDL-C، کلسترول تام (TC) و تری گلیسرید (TG) در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما مقدار HDL-C در گروه بیمار با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه بیمار با گرفتگی عروقی 50%< به طور معنی داری کاهش می یافت (03/0< P). فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی PON1 در بیماران مبتلا به CAD با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به گروه دیگر به طور معنی داری (05/0< P) پایین تر بود.
فعالیت های پاراکسونازی و آریل استرازی آنزیم PON1 و میزان HDL در بیماران مبتلا به CAD با گرفتگی عروقی 70%> نسبت به بیماران با گرفتگی عروقی 50%< پایین تر است. به عبارت دیگر، این فعالیت های PON1 و مقادیر HDL با پیشرفت آتروم کاهش می یابند. بنابراین، این مطالعه می تواند از نقش مهم PON1 متصل به HDL در جلوگیری از تشکیل ox-LDL و آنتی آتروژنیک بودن این آنزیم حمایت کند.