بررسی ارتباط میزان مس و روی سرم با تعداد انسداد عروق کرونر قلب

آترواسکروز(سفت شدن جدار شریانها در اثر تجمع لیپید) عامل عمده مرگ و میر در کشورهای پیشرفته می باشد. این بیماری، بر اساس ناحیه گرفتار و ویژگی های مربوط به ضایعه، علائم بالینی خاصی را به وجود می آورد که ممکن است گوناگون باشند. با وجود آشنایی ما با این بیماری، هنوز بعضی از مشخصه های اساسی آن کشف نشده است. عناصر کمیاب که در حد mg/kg (م‍یل‍یگرم بر ک‍یلوگرم) و یا کمتر، در بافتهای انسانی و حیوانی یافت می شوند، در بسیاری از جنبه های متابولیسم مواد در بدن نقش اساسی دارند. امروزه عقیده بر این است که بین تغییرات میزان عناصرکمیاب و بسیاری از بیماری ها، مانند آتروسکلروز رابطه ای معنی دار وجود دارد. این پژوهش به منظور ارزیابی میزان مس و روی سرم در ارتباط با تعداد انسداد عروق کرونر در مقابل گروه کنترل در بیماران آترواسکلروزیس انجام گردیده است.
پژوهش حاضر تعداد 243 فرد مورد و سالم را مورد ارزیابی قرار داده است، که شامل 60 نفر سالم به عنوان گروه کنترل(25 زن و 35 مرد) با میانگین سنی 313/9±55/50 و 183 نفر بیمار(52 زن و 131 مرد) با میانگین 4/10±38/57 می گردد. افراد سالم و بیمار بر اساس آزمایشات بالینی و جواب آنژیوگرافی و این که چند رگ(صفر، یک، دو یا سه) از عروق کرونر آنها دچار انسداد شده است در چهار گروه قرار گرفتند. گروه کنترل دچار انسداد عروق کرونر نبود. گروه های بیمار و کنترل از لحاظ متغیرهای زمینه ای و مداخله گر با هم مطابقت داده شده اند.
یافته های پژوهش: در گروه نرمال میانگین مس سرم برابر PPM260/0± 848/0 و روی سرم برابر PPM204/0±562/0 و در گروه دوم میانگین مس سرم برابر PPM205/0±918/0 و روی سرم برابرPPM208/0±578/0 و در گروه سوم میانگین مس سرم برابر PPM241/0±022/1 و روی سرم برابرPPM182/0±643/0 و در گروه چهارم میانگین مس سرم برابر PPM241/0±0125/1 و روی سرم برابر PPM211/0±718/0 بدست آمد. میانگین مس و روی سرم در هر سه گروه مورد نسبت به گروه نرمال، حتی هنگامی که جنس گروه های مورد و گروه نرمال در نظر گرفته شد، افزایش نشان داد. و این تفاوت از لحاظ آماری کاملا معنی دار بود، (p<0.001). نسبت Zn/Cu و Cu/Zn در این بیماران در مقایسه با گروه نرمال بررسی گردید، که تفاوت بدست آمده از لحاظ آماری معنی دار نبود،(p>0.05).
براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش و پژوهشهای قبلی، باقی ماندن سطوح مس و روی در دامنه طبیعی سرم حائز اهمیت است و خارج شدن آنها از این محدوده طبیعی خطر ابتلاء به آترواسکروزیس را افزایش می دهد.