اثر مهار برگشت پذیر ناحیه CA1 هیپوکمپ بر شدت حملات تشنجی ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی

در این تحقیق نقش فعالیت نورون های ناحیه CA1 هیپوکمپ پشتی بر حملات تشنجی ناشی از کیندلینگ آمیگدال، و فعالیت نورون های این ناحیه به وسیله لیدوکایین کاهش داده شد؛ به این ترتیب اثر این کاهش فعالیت بر حملات تشنجی بررسی گردید. در همه حیوانات یک الکترود سه قطبی در هسته قاعده ای- جانبی آمیگدال و دو کانول در ناحیه CA1 هیپوکمپ پشتی (در هر طرف یک کانول) کار گذاشته شد. برای انجام دادن تحقیق ابتدا با تحریک الکتریکی آمیگدال همه حیوانات کیندل شدند و سپس به شش گروه تقسیم گردیدند. در گروه های اول تا سوم، لیدوکایین 1% به ناحیه CA1 هیپوکمپ پشتی تزریق گردید (l 1 در 2 دقیقه) و حیوانات این گروه ها به ترتیب در فواصل 5، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق، تحریک و میت های تشنجی در آنها اندازه گیری شد. در سه گروه دیگر نیز تزریق، تحریک و ثبت کمیت ها همانند گروه های اول تا سوم صورت گرفت اما از لیدوکایین 2% استفاده گردید. در تمام گروه های ذکر شده یک روز قبل از تزریق لیدوکایین، محلول سالین به حیوانات تزریق لیدوکایین 1% و 2% به هیپوکمپ، مدت زمان امواج تخلیه متعاقب افزایش پیدا می کند. همچنین مدت زمان مرحله 5 تشنج نیز 5 و 15 دقیقه پس از تزریق لیدوکایین 2% به طور معنی داری کاهش می یابد. بنابراین می توان این احتمال را مطرح کرد که در کیندلینگ آمیگدال، فعالیت نورون های ناحیه CA1 هیپوکمپ در گسترش امواج تشنجی ناشی از تحریک الکتریکی آمیگدال به نواحی دیگرمغز، نقش دارد و کاهش این فعالیت باعث کاهش شدت تشنج می گردد.