بررسی رابطه احساس بیگانگی و خودپنداره در دانشجویان دانشگاه ع.پ زاهدان در سال تحصیلی 79-78

این مطالعه در زمینه بهداشت روانی دانشجویان با هدف بررسی رابطه احساس بیگانگی و خود پنداره در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 79-78 انجام گرفت. به همین منظور تعداد 384 نفر دانشجو به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای گزینش و با استفاده از آزمونهای احساس بیگانگی و خود پنداره مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که بین احساس بیگانگی و خود پنداره رابطه معنی داری وجود دارد (PV<0.001) به این نحو که افزایش احساس بیگانگی با خود پنداره ضعیف همراه است. بیشترین تعداد دانشجویان دارای احساس بیگانگی بالا و خودپنداره ضعیف به ترتیب 25% و 24.5% در سن 20 سالگی مشاهده شد.
احساس بیگانگی در افراد مجرد بیشتر از افراد متاهل شیوع داشت و آزمون کای دو رابطه بین احساس بیگانگی بالا و وضعیت تاهل و وضعیت سکونت را معنادار نشان داد ولی بین احساس بیگانگی و متغیرهایی مانند جنسیت، نوع رشته تحصیلی و وضعیت، همچنین بین خود پنداره ضعیف و جنسیت، وضعیت تاهل، نوع رشته تحصیلی و وضعیت سکونت رابطه معنادار آماری دیده نشد.
بطور کلی احساس بیگانگی و خود پنداره ضعیف بعنوان بخشی از مشکلات بهداشت روانی، در دانشجویان شیوع بالایی دارد و این مطلب، ضرورت توجه و پرداختن بیشتر به مسایل عاطفی، روانی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی تاثیر گذار در محیط های دانشگاهی را می طلبد.