بررسی اثر کاربرد صفحه های پرسلنی، کامپوزیتی و فلزی بر مقاومت به شکست دندانهای قدامی Reattachment شده

یکی از شایعترین مشکلات دندانپزشکی شکستگی تاج می باشد که محققان و دانشمندان به دنبال بهترین و مناسبترین روش می باشند که مقاومت به شکستی نزدیک یا برابربا دندان سالم داشته باشد. در این مطالعه اثر کاربرد پلیت های فلزی، سرامیکی و کامپوزیتی بر مقاومت به شکست دندانهای قدامی Reattachmentشده بررسی می گردد.
این مطالعه به صورت تجربی ودر محیط آزمایشگاه انجام شد. چهل دندان اینسایزور مندیبول که به دلیل مشکل پریودنتالی به صورت سالم از دهان خارج شده بودند، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شده که گروه اول (شاهد) ده دندان سالم را شامل می شد. سی دندان باقیمانده توسط دیسک در چهار میلی متری کرونالی بریده شدند و توسط کامپوزیت Flowable دوباره به هم چسبانده شدند. گروه دوم را برای صفحه کامپوزیتی در لینگوال (CL)، گروه سوم را برای صفحه فلزی در لینگوال (ML) و گروه چهارم را برای صفحه پرسلنی در باکال (PL) تراش داده و قالبگیری شدند، پس از آماده شدن در لابراتوار توسط سمان رزینی برروی دندانهای تراش داده شده قرار گرفتند و چهل دندان در اکریل خود پخت مانت و توسط دستگاه zwick با سرعت 5/0 میلی متر بر دقیقه تحت زاویه 135درجه، دو میلی متر پایینتر از لبه اینسایزال نیرو وارد شد تا دندانها بشکنند. سپس داده توسط آنالیز آماری ANOVA یک سویه بررسی گردید.
مقاومت به شکست برحسب نیوتن در گروه شاهد، گروه با صفحه کامپوزیتی، گروه با صفحه پرسلنی و صفحه فلزی به ترتیب (14/147±85/438)، (59/109±05/420)، (02/230±92/364) و (87/148±01/345) بود. از نظر آماری هیچ تفاوت معنی داری بین سه گروه مورد مطالعه با گروه شاهد وجود نداشت.
مقاومت به شکست در دندان Reattached شده با صفحه کامپوزیتی از مقاومت به شکست دندان شاهد کمتر ولی از مقاومت به شکست گروه های صفحه فلزی و گروه های صفحه پرسلنی بیشتر می باشد. به دلیل عدم وجود تفاوت آماری بین سه روش مورد مطالعه با مقاومت به شکست دندان امکان استفاده از آنها بر حسب شرایط بیمار و وضعیت دندان وجود دارد.