روابط خاندان باو با سلاجقه و قدرت سیاسی تشیع امامیه در سده های پنج و ششم هجری

باوندیه خاندانی کهن در مازندران بوده که طی سه دوره، پس از ظهور اسلام در این سرزمین حکومت کرده اند. دوره دوم حکومت این خاندان (اواخر سده پنجم و تمام سده ششم هجری) مقارن با افزایش شمار شیعیان دوازده امامی در سراسر ایران، به ویژه مازندران بوده است. تشیع دوازده امامی خاندان باو که روشن نیست دقیقا از چه زمان پدید آمد، موجب شد تا این خاندان نقش مهمی در اعتلای توان فرهنگی، سیاسی، نظامی و اقتصادی شیعیان دوازده امامی ایفا کنند.
پژوهش حاضر درصدد بررسی چگونگی تعامل این خاندان با سلاطین سلجوقی و درک توان سیاسی نظامی و فرهنگی باوندیه (اسپهبدیه) و ارتباط آن با رشد اندیشه امامیه است.