مقایسه انواع روش های تقویت دیواره های باکالی تضعیف شده در دندان های پرمولر

برای اغلب بیماران، زیبایی نهایی ترمیم مهم است. به همین دلیل به منظور بهبود کیفیت ترمیم ها از لحاظ زیبایی و عملکرد، ترمیم های ترکیبی آمالگام - کامپوزیت معرفی شدند. هدف از این مطالعه مقایسه انواع روش های تقویت دیواره های باکال تضعیف شده در دندان های پرمولر بود.

در این تحقیق آزمایشگاهی از 70 دندان پرمولر سالم و مشابه فک بالای انسان استفاده گردید. نمونه ها به هفت گروه 10تایی تقسیم شدند. در 6 گروه از سه ماده تقویت کننده کامپازیت(A)، کامپوگلاس F (B)، سمان گلاس آینومر (C) به دو روش الف: تقویت در دیواره های باکال و دیستال، ب: تقویت در دیواره های باکال و دیستال و کف پالپال، استفاده شد. در گروه هفتم (D) از ادهزیو Scotchbond M. P. P به عنوان گروه کنترل استفاده شد. سپس نمونه ها به روش معمول با آمالگام ترمیم گردیدند. سرانجام نمونه ها در معرض500 چرخه حرارتی (oC55-oC 5) قرار گرفتند. توسط دستگاه اینسترون با سرعت یک میلی متر در دقیقه و زاویه 45 درجه به نمونه ها نیرو وارد شد. آنالیز آماری ANOVA، آزمون دانکن و chi- square جهت ارزیابی آماری استحکام در برابر شکست، محل و نوع شکست ها به کار رفت.

گروه هایی که در آنها تقویت در دیواره های باکال، دیستال و کف پالپال با ماده کامپوزیت انجام شده بود، بیشترین استحکام را دارا بودند. بالاترین میزان نوع شکست ادهزیو در گروه های تقویت شده با کامپوزیت و کنترل بدست آمد. بیشترین نوع شکست کوهزیو و مخلوط به ترتیب در گروه های کامپوگلاس و گلاس آینومر مشاهده گردید.

این تحقیق نشان داد که رزین کامپوزیت مناسب ترین ماده جهت تقویت دیواره های ضعیف شده می باشد که زیبایی مطلوبی را نیز به وجود می آورد.