تیپولوژی آمیختگی و انبوهی زاد آوری طبیعی راش در سلولهای ایجاد شده در طرح آزمایش اشکته چال (جنگلهای صفارود، رامسر)

در این بررسی آمیختگی و انبوهی زادآوری طبیعی راش و تاثیر ابعاد «حفره زادآوری» بر خصوصیات کمی و کیفی نهالها در تعداد 43 «سلول زادآوری» موجود در آنها که حاصل از انجام نشانه گذاری و قطع درختان مادری در طرح آزمایش «دانه زاد ناهمسال» بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. طرح آزمایش در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در 5 تیمار شامل: 2 تیمار گردش (8 و 12 سال) و تیمار شدت برش (برش کلاسیک با قطر برداشت قوی یا درختان با قطر برابر سینه بیش از 75 سانتی متر و برش شدید با قطر برداشت ضعیف یا درختان با قطر برابر سینه بیش از 60 سانتی متر) و یک تیمار شاهد (بدون انجام برش) در سه تکرار و در مجموع 20 قطعه نمونه یک هکتاری درعرصه «اشکته چال»، در حد ارتفاعی میان بند (1200 تا 1300 متر) استقرار یافته است. در هر سلول زادآوری بسته به سطح و همگنی آن تعداد متفاوتی قطعات نمونه یک مترمربعی (میکروپلات به تعداد 1 تا 3) در سال 1382 مستقر و سپس فراوانی نونهالها به تفکیک گونه و دو دامنه سنی، یکساله و 2 تا 4 ساله در آنها شمارش شد. در مجموع 43 سلول زادآوری ایجاد شده مورد بررسی قرار گرفت که سطح آنها از 87 تا 616 مترمربع متغیر بود. تجزیه واریانس و آزمون مربع کای نشان داد که بین سطح حفره ها، فراوانی و همچنین تنوع نونهالها، اختلاف معنی داری وجود ندارد. «تیپولوژی آمیختگی زادآوری» 4 تیپ و «تیپولوژی انبوهی» 6 تیپ را نشان داد که در آن راش در کلیه تیپها از بیشترین فراوانی برخوردار بود. بیشترین تعداد نونهالهای راش یکساله در هر مترمربع، 60 و متوسط آن 15 اصله تخمین زده شد. در 57% از سلولهای زادآوری بیش از 50 اصله نهالهای 1 تا 4 ساله و از همه گونه ها در هر مترمربع مشاهده شد. کمترین تعداد نونهالهای 1 تا 4 ساله و از همه گونه ها، 10 اصله در هر مترمربع بود.