اثربخشی توان بخشی روانی- اجتماعی در کاهش علایم منفی و بهبود مهارت های اجتماعی مبتلایان به اسکیزوفرنیای مزمن

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی توان بخشی روانی- اجتماعی در کاهش علایم منفی و بهبود مهارت های اجتماعی بیماران بستری مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن انجام شده است.

در این پژوهش 30 آزمودنی به عنوان گروه آزمایشی و30 آزمودنی به عنوان گروه مقایسه همتاسازی شده و در یک طرح نیمه آزمایشی بررسی شدند. برای ارزیابی علایم منفی و مهارت های اجتماعی به ترتیب از مقیاس ارزیابی علایم منفی و فهرست مهارت های اجتماعی بهره گرفته شد. مداخله های انجام شده (توان بخشی روانی- اجتماعی) به کمک پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری سه ماهه ارزیابی شدند.

پس از سه ماه اجرای برنامه توان بخشی، علایم منفی گروه آزمایشی نسبت به گروه مقایسه به طور معنی داری (001/0p<) کاهش یافت. هم چنین مهارت های اجتماعی گروه آزمایشی به طور معنی داری (001/0p<) بالاتر از گروه مقایسه قرار گرفت.

سازگاری برنامه توان بخشی، مداخله های فشرده، به کارگیری گسترده ژتون، ایجاد محیط یادگیری اجتماعی و فعال سازی بیماران، از عوامل موثر در اثربخشی این مداخله ها هستند. هم چنین می توان توان بخشی روانی- اجتماعی را مداخله ای موثر برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در ایران دانست.