بررسی اثرکورکومین بر التهاب و تغییرات سطح سرمی پروتئین های فاز حاد در موش های مبتلا به آرتریت سال 1387 - 1386

آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که با تورم مفصل و التهاب بافت سینوویال مشخص می شود. پروتئین واکنشی C (CRP) و سرولوپلاسمین به عنوان بیومارکرهای مهم برای بسیاری از بیماری های التهابی شناخته شده است. کورکومین ترکیب بسیار فعال و مسئول رنگ زرد زردچوبه و دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی می باشد. در این مطالعه اثر کورکومین بر روی التهاب پنجه و میزان سرمی CRP و سرولوپلاسمین در موش های آرتریتی بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی آرتریت در موش های صحرایی نر با تزریق زیر جلدی اجوانت کامل فروند در کف پای راست حیوانات القا شد. گروه ها به ترتیب شامل: کنترل، آرتریتی دریافت کننده حامل، آرتریتی که 7 روز قبل از القای بیماری 30 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین دریافت کردند، آرتریتی تحت تیمار با 30 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین و آرتریتی تحت تیمار با 3 میلی گرم بر کیلوگرم ایندومتاسین بودند. در گروه های، 2، 4 و 5 درمان 7 روز بعد از القای بیماری شروع و روزانه به مدت 14 روز به حیوانات خورانده شد. ضخامت پنجه در روزهای (قبل از تزریق) 1، 5، 10، 15 و20 بعد از تزریق اجوانت اندازه گیری شد. در پایان دوره آزمایش موش ها کشته شده و نمونه خونی از آن ها جمع آوری گردید. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و پس آزمونTukey تجزیه و تحلیل شدند. شرط 05/0P< اختلاف معنی دار منظور گردید.
کورکومین به طور معنی داری باعث کاهش تورم پنجه (05/0P<) و کاهش میزان سرولوپلاسمین و CRP افزایش یافته در موش های آرتریتی نسبت به موش های آرتریتی تحت تیمار با حامل گردید (05/0P<).
نتایج به دست آمده اثرات ضد التهابی و احتمالا ضد آرتریتی کورکومین را در درمان آرتریت روماتوئید تایید می نماید.