بررسی میزان اثر بخشی مصرف موضعی عسل در ترمیم زخم پوست با ضخامت کامل در موش صحرایی نر

در این تحقیق تاثیر استفاده موضعی عسل بر التیام زخم باز پوست موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. 50 سرموش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن25 ±225 به طور تصادفی در گروه های شاهد و مورد قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی با رعایت شرایط استریل یک زخم مدور به ضخامت اپیدرم و درم با قطر 2 سانتی متر درپشت گردن هر موش صحرایی ایجاد شد. روز جراحی را روز صفر در نظر گرفته و از روز صفر تا موعد معین به صورت یک روز درمیان سطح زخم گروه تجربی با عسل نجوشیده تجارتی پوشیده شد و زخم گروه کنترل با سالین شسته می شد. جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک روزهای سوم، هفتم، چهاردهم وبیست و هشتم بعد از جراحی موش های صحرایی را کشته و از زخم و پوست سالم مجاور نمونه تهیه شد پس از انجام مراحل بافت شناسی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین و وانگیسن تعداد عروق خونی روز سوم، هفتم و چهاردهم و عمق بافت گرانوله روز هفتم و تراکم فیبروبلاست ها و سلول های التهابی و کلاژن در روزهای سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم بررسی شد. آزمایشات تانسیومتری روز بیست و هشتم و از بستر زخم و پوست سالم دو طرف آن به عمل آمد. داده ها با روش Student –t- test تجزیه و تحلیل آماری شد. در گروه تجربی عسل عمق گرانولاسیون روز هفتم افزایش معنادار (P<0.05) نشان می دهد تعداد رگ نیز در همه روزهای مورد مطالعه افزایش نشان می دهد اگر چه این افزایش معنادار نیست. در آزمایش تانسیومتری حداکثر نیرویی که بافت تحمل می کند، افزایش معنادار (P<0.05) نشان می دهد. به نظر می رسد کاربرد موضعی عسل بر زخم باز پوست موجب تسریع روند التیام زخم می شود.