نسبت های فعالیت آنزیم آرژیناز به فاکتورهای بیوشیمیایی سرم بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز به عنوان شاخص های بالینی جدید

یافتن شاخص های پیش آگهی دهنده می تواند در جهت تشخیص سریع تر و تصمیم گیری بهتر در روند درمان بیماران همودیالیزی، پزشک را یاری دهد. در این پژوهش، به عنوان یک پیشنهاد جدید، نسبت های فعالیت آنزیم آرژیناز سرمی به سایر فاکتورهای بیوشیمیایی سرم بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز و افراد سالم بررسی و مقایسه گردیده و در نهایت به عنوان شاخص های بالینی جدید در تشخیص میزان پیشرفت بیماری و همچنین بررسی روند درمان اندازه گیری و مقایسه گردیده است.
این پژوهش بر روی 286 نمونه سرم خون انسان انجام شد. 206 نمونه سرم متعلق به بیماران همودیالیزی (103 نمونه قبل و 103 نمونه بعد از دیالیز) و 80 نمونه متعلق به افراد سالم بود. فعالیت آرژیناز به روش اوره، ازت اوره خون به روش اوره آز، اسید اوریک به روش اصلاح شده فولین، کراتینین به روش ژافه و پروتئین تام به روش بیوره اندازه گیری شد.
فعالیت آرژیناز سرم بین بیماران همودیالیزی قبل از دیالیز و بعد از دیالیز با افراد سالم تفاوت معنی داری نشان داد (01/0P<). همچنین فعالیت این آنزیم بین بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی داری نشان داد (01/0P<). به این معنی که عمل دیالیز در کاهش فعالیت آنزیم آرژیناز مؤثر نبوده است. نسبت فعالیت آرژیناز سرمی به ازت اوره ی خون، کراتینین و اسید اوریک سرم بین بیماران همودیالیزی قبل از دیالیز با افراد سالم و همچنین این نسبت ها بین بیماران همودیالیزی قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی داری نشان داد (01/0P<). به دلیل اختلاف معنی داری که بین میزان پروتئین تام سرم هر دو گروه سالم و نمونه های بعد از دیالیز، با نمونه های قبل از دیالیز وجود داشت، بین فعالیت ویژه ی آنزیم آرژیناز (نسبت فعالیت آرژینار به پروتئین تام) گروه های سالم، قبل و بعد از دیالیز تفاوت معنی دار مشاهده نشد (01/0P<).
این پژوهش پیشنهاد می نماید که نسبت های فعالیت آرژیناز سرم بیماران همودیالیزی به سایر فاکتورهای بیوشیمیایی سرم به غیر از پروتئین تام می تواند به عنوان شاخص های پیش آگهی دهنده در روند بهبود و درمان بیماران همودیالیزی به کار گرفته شود.