بررسی افسردگی و سلامت عمومی در بیماران دیابتی نوع II

افسردگی اختلال پر عارضه و ناتوان کننده ای است که در اغلب مطالعات شیوع آن در بیماران دیابتی بیش تر از جمعیت عمومی است ولی رابطه ی علیتی آن با دیابت مشخص نیست اما این اختلال سبب کاهش میل، انگیزه و احساس توانایی افراد جهت پرداختن به فعالیت های خود مراقبتی می گردد. این مطالعه با هدف بررسی افسردگی و سلامت عمومی بیماران دیابتی نوع II در شاهرود انجام شده است.
در این مطالعه مقطعی 100 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان شاهرود مورد بررسی قرار گرفتند. داده های مطالعه با استفاده از چک لیست داده های دموگرافیک و پرسش نامه افسردگی بک و سلامت عمومی (GHQ) جمع آوری و آنالیز شده است.
شیوع افسردگی بر اساس تست بک در افراد دیابتی مورد مطالعه 78% بود و اکثریت آن ها (32 نفر) دارای نمره بین 10 تا 18 (افسردگی خفیف) بودند. در این مطالعه بین شدت افسردگی و سن رابطه معناداری مشاهده شد (01/0=P). هم چنین بررسی ابعاد مختلف سلامت عمومی بیماران نشان داد که بین ابعاد سلامت عمومی و شدت افسردگی رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نمره آزمون سلامت عمومی، 62% بیماران از نظر روان شناختی با مشکل مواجه بودند.
نتایج مطالعه نشان می دهد که فراوانی علایم افسردگی در بیماران دیابتی بالا می باشد، با توجه به غربال گری آسان علایم افسردگی در بیماران، شناسایی بیماران افسرده و درمان آن ها ضروری به نظر می رسد.