پیشرفتهای مهندسی و تاثیر آن در روند توسعه یافتگی صنعتی ایران

در دنیای کنونی، بدون شک کامیابی از آن جوامعی است که بین تجارب تاریخی و اهداف متعالی خود، با درایت و مدیریت، رابطه منطقی را برای رسیدن به تعالی برقرار نموده باشند. در راه این مهم و برای همراهی با کاروان جهانیان در طریق دستیابی به «توسعه»، که امروزه به یکی از عمده دلایل مشغولیتهای جوامع صنعتی تبدیل شده، ضروری است بنا به تدبیری، اشراف عمیقی را نسبت به «توسعه» و فرایند «توسعه یافتگی»، همگانی نماییم.
نگارنده در مقاله حاضر در عین حال که تلاش دارد از هرگونه فرافکنی نسبت به مشکلات و ایرادها، کمی ها و کاستی ها و ناهماهنگی های موجود خودداری نماید، اهتمام دارد تا با نیم نگاهی به گذشته پرفراز و نشیب صنعت، گوشه ای از شتاب توسعه کشور را که در سایه همت کارشناسان داخلی به وجود آمده است، بررسی نماید. هرچند که این شتاب تناسبی با پیشرفت برق آسای جهان نداشته باشد خود، نوید از تناسخی پیوسته دارد. از «اطلاع» به «آگاهی» و البته امیدی بایسته به گذار از «تحول» و دستیابی به «پیشرفت». واضح است که توفیق این آرزوها هرگز میسر و مشکلات و تنگناهای کنونی حل نمی گردد مگر به هم اندیشی و به حکم خرد جمعی.