مطالعه مقطعی 205 مصدوم اندام فوقانی ناشی از سوانح صنعتی

حوادث ناشی از کار از علل عمده معلولیت و از کارافتادگی کارگران صنایع و یک معضل مهم بهداشتی در جمعیت مشغول به کار محسوب می شود به طوری که در سراسر دنیا روزانه 15 میلیون حادثه را به خود اختصاص داده است. شدت این واقعه به خوبی در کشورهای توسعه یافته شناخته شده اما در کشورهای در حال توسعه کمتر به این مشکل بهداشت عمومی توجه می شود. این مطالعه به صورت مقطعی بوده، 205 بیمار مصدوم اندام فوقانی ناشی از کار با وسایل صنعتی در سه بیمارستان در شهر تهران بین سال های 1381 تا 1384 که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، بررسی می گردد اطلاعات لازم از طریق پرونده ها و پرسشنامه ها استخراج شده است. یافته ها حاکی از این بود که گروه سنی 16 تا 25 سال با اختصاص 43% موارد سوانح به خود، اولین گروه سنی در معرض خطر می باشد. کلا 78% بیماران کمتر از 35 سال سن داشتند. بیشترین عامل سانحه، عدم وجود ایمنی کافی دستگاه ها بوده است (42%). شیفت کاری صبح پرحادثه ترین شیفت کاری (45%) و فصل تابستان پرحادثه ترین فصل سال بود. سابقه کاری کارگران، فاکتور مؤثر در بروز حادثه شناخته نشده است. دستگاه پرس و قالب زنی از نظر خطر آفرینی در درجه اول (25%) قرار داشت. شایعترین نوع آسیب، قطع انگشتان دست (50%) بوده است و تفاوت بارزی بین افراد راست دست و چپ دست در مورد سمت دست حادثه دیده مشاهده نشد. نتایج این مطالعه را می توان در برنامه ریزی های پیشگیرانه در قسمت های مختلف صنعت جهت کاهش شیوع حوادث اندام فوقانی به کار بست. نکته مهم دیگر نقش اساسی آموزش ایمنی کارگران قبل از شروع به کار است.