نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به عوامل موثر بر یادگیری بالینی در دانشکده های پرستاری و مامائی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان

آموزش یک جریان منظم جهت کمک به افراد برای کسب دانش و مهارتی جدید می باشد. آموزش یک ارتباط دو جانبه است که آموزش دهنده و یادگیرنده هر دو درآن فعال می باشند. یادگیری نیز عبارت است از فرآیند تغییرات نسبتا پایدار در رفتار بالقوه افراد. بنابراین زمانی می توان یادگیری دانشجویان را مطلوب و ارزشمند دانست که این یادگیری سبب ایجاد تغییرات رفتاری مناسب در آنان شده باشد. چگونگی یادگیری در بالین می تواند روی نگرش افراد موثر باشد و از طرفی چگونگی نگرش افراد نسبت به یک موضوع هم در رفتار و عملکرد آنان موثر است. از آنجا که بیشترین نگرش دانشجویان پرستاری در بالین شکل می گیرد که آن هم می تواند روی عملکرد آنان تاثیر بگذارد، برآن شدیم تا نگرش دانشجویان پرستاری را در بالین مورد شناسایی و ارزیابی قرار دهیم.
تعیین نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موثر در یادگیری بالینی(نقش مربی، کادر پرستاری، امکانات و تجهیزات بخش و همچنین قوانین و مقررات بخش) این پژوهش یک مطالعه توصیفی با هدف تعیین نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به عوامل موثر بر یادگیری بالینی بوده و ابزار تحقیق پرسشنامه ای با 42 سؤال می باشد. نمونه ها دانشجویان ترم ششم پرستاری در دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت می باشند.
یافته ها نشان داد که 6/84 درصد نمونه ها نسبت به عوامل موثر بریادگیری بالینی نگرش مثبت داشته اند (نگرش مثبت به نقش مربی8/80 درصد- نگرش مثبت به نقش کادر پرستاری8/80درصد- نگرش مثبت نسبت به نقش تجهیزات و امکانات بخش در یادگیری بالینی:4/89 درصد و نگرش مثبت نسبت به نقش مقررات و قوانین موجود در بخش: 51 درصد) با توجه به اهمیت یادگیری بالینی و داشتن نقش مهم در شکل گیری نگرش دانشجویان در جهت مثبت یا منفی لازم به نظر می رسد نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موجود در بالین بررسی گردد و با در دسترس قرار دادن نتایج پژوهش در اختیار مسؤولین و برنامه ریزان آموزش پرستاری و صلاحدید آنان، عوامل مثبت تقویت و در جهت اصلاح و رفع موارد منفی اقدام و برنامه ریزی مطلوب صورت گیرد تا در نهایت شاهد اثرات مطلوب آن در سیستم و جامعه باشیم.