بررسی همراهی اروزیون مفصلی با یافته های بالینی و آزمایشگاهی در آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن پیشرونده است که درد و سفتی مفصل در نهایت باعث تخریب مفصلی می شود. تعیین علائم بالینی و بیومارکرها مشخص می کند که چه بیمارانی از درمان گسترده برای جلوگیری از تخریب و ناتوانی مفصل سود می برند. در این مطالعه ارتباط بین اروزیون مفصل در بیماران آرتریت روماتوئید نسبت به یافته های بالینی (خشکی صبحگاهی، خستگی، ندول روماتوئید، تعداد و وجود مفاصل دردناک، تعداد و وجود مفاصل متورم) و یافته های آزمایشگاهی (RF-CRP-ESR) بررسی شده است.
این مطالعه بصورت توصیفی مقطعی روی 266 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان مباشر کاشانی همدان انجام شده است. شرح حال بیماران، معاینه بالینی و آزمایشات لازم از آنها بعمل آمد و سپس نتایج در پرسشنامه ثبت شد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری Chi-square تجزیه و تحلیل گردید.
بین وجود مفاصل دردناک در معاینه، تعداد مفاصل دردناک، وجود مفاصل متورم با اروزیون رابطه معنی داری وجود داشت (به ترتیب P=0.05، P=0.05 و P=0.01). همینطور اروزیون مفصلی با خشکی صبحگاهی، ندول روماتوئید، خستگی ارتباط معنی داری داشت یعنی در صورت وجود موارد فوق اروزیون مفصلی بیشتر دیده می شود (به ترتیب P=0.04، P=0.00 و P=0.001)، اما بین تعداد مفاصل متورم، ESR بالا، CRP + و RF + ارتباط معنی داری دیده نشد (به ترتیب P=0.182، P=0.66 و P=0.32).
نتیجه نهائی: جهت تعیین اروزیون مفصلی مجموعه ای از علائم کلینیکی و پاراکلینیکی کمک کننده است