ارتباط عدم شباهت آنتی ژن های سازگاری نسجی فرعی HA-1 و وقوع GVHD حاد پس از پیوند سلول های بنیادی خونساز

ناسازگاری HA-1 بین گیرنده و دهنده سلول های بنیادی خونساز با بروز GVHD حاد مطرح شده است. لذا هدف این مطالعه ارزیابی فراوانی HA-1 و پایش ارتباط بین ناسازگاری HA-1 و بروز GVHD در بیماران ایرانی دریافت کننده پیوند سلول های بنیادی خونساز از خواهر یا برادر با شباهت HLA-A2 بود.

مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. DNA استخراج شده از 55 جفت گیرنده دهنده HLA-A2+ جمع آوری گردید. تمامی بیماران پیوند، سلول های بنیادی خونساز را از منشا خون محیطی، از خواهر یا برادر با شباهت HLA دریافت کرده بودند. HA-1 به وسیله روش SSP-PCR شناسایی شد. یافته ها توسط نرم افزار 5/11 SPSS و آزمون های کای دو، z test و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.

25 نفر از بیماران فاقد عارضه GVHD و 30 نفر، دارای این عارضه با Grade (I-IV) بودند. فراوانی آلل های HA-1R و HA-1H در بیماران(دریافت کننده پیوند) به ترتیب 45/0 و 55/0 بود که تفاوت آشکاری با فراوانی این آلل ها در اهداکنندگان پیوند(53/0 و 47/0) نشان نداد. ناسازگاری HA-1 در 8 جفت(5/14%) از 55 جفت گیرنده و دهنده پیوند شناسایی شد که 6 مورد از بیماران با عدم تشابه آنتی ژنی دچار عارضه GVHD شده و 2 مورد در گروه GVHD (8%) بودند. آزمون آماری همبستگی X2 نشان داد که وقوع GVHD در دو گروه سازگار و ناسازگار تفاوتی ندارد.

علی رغم فراوانی بیشتر ناسازگاری HA-1 در گروه GVHD+، نتایج حاصله بیانگر ارتباط آشکار بین ناسازگاری HA-1 و خطر بروز GVHD حاد نمی باشد. برای اثبات این عامل، پیشنهاد می شود این آنتی ژن با سایر آنتی ژن های ناسازگاری فرعی تواما بررسی شوند.