اختلال شخصیت مرزی نوعی از اختلال دوقطبی نیست

گسترش دامنه تشخیصی اختلال های طیف دوقطبی، تکیه بر شباهت های این طیف با دیگر اختلال ها و نادیده گرفتن تفاوت های آنها، به کارنبردن قضاوت بالینی ماهرانه و هم چنین آسان گیری در تشخیص این گروه از اختلال ها موجب شده تا بسیاری از بیمارانی که از دیگر اختلال های روانپزشکی مانند اختلال شخصیت مرزی رنج می برند، در این طیف طبقه بندی شوند. از آن جا که در یک گروه جای دادن اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی می تواند پیامدهای درمانی برای بیماران داشته باشد و حتی سبب محروم شدن آنان از درمان های مورد نیاز گردد، روشن کردن تفاوت های این دو اختلال از اهمیت زیادی برخوردار است. جنبه های زیست شناختی شامل تغییر در پیام رسان های عصبی، کورتیزول خون و آزمون سرکوب کورتیزول و اختلال های خواب در بیماران مرزی بیشتر به اختلال افسردگی اساسی شباهت دارند تا اختلال دوقطبی. از نظر علامت شناسی، ویژگی های خلقی در اختلال شخصیت مرزی با اختلال های خلقی متفاوت است. سیر و درمان اختلال شخصیت مرزی نیز با اختلال های خلقی تفاوت هایی غیرقابل چشم پوشی دارد. بنابراین چنان چه به ویژگی های این دو اختلال از دیدگاه های گوناگون توجه نماییم، تفاوت های آشکاری خواهیم یافت که با در نظر گرفتن آن ها به آسانی نمی توان اختلال شخصیت مرزی را در طیف دوقطبی قرار داد.