اثر بیماری کبد چرب غیرالکلی بر روی نمایه های داپلر عروق کبدی

بیماری کبد چرب غیر الکلی Non Alcoholic Fatty Liver Disease یکی از شایع ترین علل افزایش آنزیم های کبدی در بزرگسالان است. NAFLD شامل طیفی از علائم بالینی و پاتولوژی می شود که همه آنها تجمع چربی در پارانشیم کبد را دارا هستند و از یک استئاتوز کبدی ساده تا استئوهپاتیت غیرالکلی NASH، سیروز و کارسینوم هپاتوسلولر می تواند متغیر باشد. اصلی ترین فاکتورهای خطر همراه NAFLD چاقی، دیابت، هیپرلیپیدمی و سندرم متابولیک است. در حقیقت بعضی از کارشناسان معتقدند که NAFLD تظاهر کبدی مقاومت به انسولین یا سندروم متابولیک محسوب می شود. جهت تفریق درجات مختلف NAFLD از بین وسایل تشخیصی اولتراسونوگرافی شایع ترین روش جهت ارزیابی کبد چرب به حساب می آید. کبد روشنی که به صورت بافت کبد هیپراکو با اکوهای ظریف و نزدیک به هم در بررسی سونوگرافی یافت می شود برای کبد چرب اختصاصی دانسته می شود. روش اولتراسونوگرافی داپلر یک روش تشخیصی مهم جهت ارزیابی غیرتهاجمی عروق رسانی کبد و بعضی از بیماری های پارانشیم کبد محسوب می شود.