مطالعه کانی های رسی خاک های گچی زمین ریخت های مختلف در منطقه شرق اصفهان
کانی های رسی شایسته بررسی دقیقی هستند، زیرا در بسیاری از خاک ها نقشی مهمی بازی میکنند. شناسایی کانی های رسی پنج خاک گچی از زمین ریخت های مختلف در شرق اصفهان با استفاده از پراش اشعه ایکس (X-ray diffraction) مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، خاکدانه ها و رسوب های فرسایش یافته بادی به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscopy) مشاهده و با اسپکتروفتومتری اشعه ایکس (Energy dispersive X-ray analyser) تجزیه گردید. نتایج نشان میدهند که در همه نیم رخ های خاک، کانی های پالیگورسکیت، میکا، کائولینیت، کلریت و کوارتز و به مقدار ناچیز ورمیکولیت و کانی های مخلوط نامنظم وجود دارند. اسمکتیت در خاک های دشت دامنهای و تراس قدیمی رودخانه شناسایی شد ولی در خاک های مخروطافکنه دیده نشد. احتمالا کانی های کلریت، کائولینیت، میکا و کوارتز از مواد مادری به ارث رسیدهاند. به نظر میرسد که کانی پالیگورسکیت در خاک های مخروطافکنه با عمق افزایش، در حالی که درخاک های تراس قدیمی رودخانه، با عمق کاهش مییابد. بخش زیادی از پالیگورسکیت موجود در خاک های مخروطافکنه در پایان دوره ترشیاری موقعی که منطقه توسط برکه های کم عمق و خیلی شور پوشیده بود به صورت خود تشکیل ایجاد گردیده است. منشا پالیگورسکیت در خاک های تراس قدیمی ماهیتا آواری میباشد و منشا بادی پالیگورسکیت نیز محتمل است، زیرا که در افق های سطحی این خاک به مقدار زیاد شناسایی گردید. در خاک های تراس قدیمی، افزایش اسمکتیت با عمق در مقایسه با کاهش پالیگورسکیت، به خود تشکیل اسمکتیت از پالیگورسکیت نسبت داده میشود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.