اثر کاهش وزن بر آنتی اکسیدانهای آنزیمی و ارتباط آن با عناصر (Cu، Zn، Fe، Mg، Se) دریافتی از غذا در زنان چاق

استفاده از نمایه توده بدن برای مشخص نمودن وزن بدن، یکی از روش های مورد قبول درتعیین افراد چاق است. BMI بالای 30 چاقی محسوب میشودکه یک عامل خطربرای بسیاری از بیماری هاست، که پاتوژنزآنها همراه باافزایش رادیکالهای آزاد مشتق از اکسیژن می باشد. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است و به منظور بررسی اثر کاهش وزن بر آنتی اکسیدانهای آنزیمی و ارتباط آن باعناصر(Cu، Zn، Fe، Mg، Se)انجام شده است.
با اخذ رضایتنامه کتبی برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه های اطلاعات عمومی و تن سنجی و24 ساعت یادآمد خوراک 3 روز قبل وبعد از مداخله برای برآورد مقدار ریزمغذی دریافتی از غذا و توصیه رژیم غذایی با انرژی محدود به مقدار 1000-500 کیلوکالری کمتر ازانرژی مصرفی قبل از مداخله برای کاهش وزن حدود10% روی30 نفراز زنان چاق سالم 50-19سال انجام شد. 10 میلی لیتر خون قبل و بعد از مداخله برای اندازه گیری آنتی اکسیدانهای آنزیمی درRBC از نمونه ها گرفته و به روش آنزیمی و کیت آزمایش شدند.
میانگینهای گلوتاتیون ردوکتاز(GR) و کاتالاز(CAT) بعد از کاهش وزن، افزایش معنی داری درسطح (01/0>P) داشت وتغییرمعنی داری درمیانگینهای سوپراکسید دیسموتاز((SODو گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) وجود نداشت. از نظرارتباط و همبستگی بین SOD، GPX، CATوGR با عناصرکم مقدار (Cu، Zn، Fe، Mg، Se) دریافتی از غذا فقط همبستگی خطی منفی بین روی دریافتی روزانه با (GPX) افراد مورد بررسی قبل از مداخله با 395/0- =r و 05/0>P وجود داشت.
کاهش وزن حدود10% می تواند گام موثری در بالا بردن آنزیمهای آنتی اکسیدانی، برای به حداقل رساندن صدمه رادیکالهای آزاد جهت کاهش آسیب استرس اکسیداتیو درزنان چاق داشته باشد و توجه به ریز مغذی های رژیم غذایی نیز که در فعالیت این آنزیمها در بدن موثرند لازم است.