ریشه در ثقلین

آیت الله خرازی: بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین و لعنه الله علی اعدائهم اجمعین الی قیام یوم الدین.
مرحوم آیت الله العظمی بهجت1 از جمله علمایی است که در فقه جامع بودند، دوره فقه را از ابتدا تا آخر، با کمال دقت و تامل دیده بودند و در این زمینه ها یادداشت هایی داشتند. هم در مباحث فقه کتاب های متعددی دارند، و هم در اصول بحث های مفید و موجزی دارا می باشند. بنای ایشان این بود که مطالب را به ایجاز و اختصار بگویند، لذا کتاب های ایشان محتاج شرح و تفصیل است. معمولا بزرگان علما چون بیشتر می خواستند از اوقاتشان استفاده کنند، مباحث را به ایجاز و اختصار برگزار می کردند، درس فقه و اصول ایشان هم تا روزهای آخر برقرار بود.
در مسائل فقهی هم با عده ای از شاگردهایشان مانند آیت الله محفوظی برنامه داشتند و به استفتائات پاسخ می دادند. حافظه ای قوی داشتند و این امر در مباحث علمی، کمک زیادی به ایشان می کرد و هر چه را که خوانده و قبلا تحقیق کرده بودند، حضور ذهن داشتند و گاهی به منابع مراجعه می کردند، این حافظه خیلی به ایشان کمک کرده بود تا کارهای قبلی شان را هم داشته باشند و به استفتاء هم پاسخ دهند و به درس های علمی شان هم برسند. یک وقتی یادم می آید که ایشان درباره حافظه مرحوم آسید ابوالحسن اصفهانی - از مراجع بزرگ تقلید قبل از مرحوم آقای بروجردی – سخن می گفت؛ به طوری که درس را در مسیر منزل تا محل درس، مرور می کرد و آنچه را که در ذهنش بود، در طول راه، بدون مطالعه، درس می گفت. حافظه قوی، نعمت بزرگی است که خداوند به بعضی بندگانش از جمله آقای بهجت1 عنایت کرده بود.