سلوکنامه / نصایح مشفقانه آیت الله بهجت

بسم الله الرحمن الرحیمالحمد لله وحده، و الصلاه علی سید انبیائه و علی آله الطیبین، و العن اعدائهم اجمعین.
جماعتی از مؤمنین و مؤمنات، طالب نصیحت هستند. بر این مطالبه، اشکالاتی وارد است؛ از آن جمله:1. نصیحت در جزئیات است، و موعظه اعم است از کلیات و جزئیات؛ ناشناس ها همدیگر را نصیحت نمی کنند.
2. «من عمل بما علم ورثه الله علم ما لم یعلم؛ [من عمل بما علم] کفی ما لم یعلم؛ و الذین جاهدوا فینا، لنهدینهم سبلنا؛ [هر که به آنچه می داند عمل کند، خداوند علم آنچه را نمی داند به او می دهد و هر کس به آنچه می داند، عمل کند، از آنچه نمی داند، کفایت می کند، و آنان که در راه ما مجاهدت کنند، آنان را به راه های خود هدایت می کنیم]».
به آنچه می دانید، عمل کنید و در آنچه نمی دانید، احتیاط کنید تا روشن شود. و اگر روشن شد، بدانید که بعض معلومات را زیر پا گذاشته اید. طلب موعظه از غیر عامل، محل اعتراض است؛ و قطعا مواعظی را شنیده اید و می دانید، عمل نکردید، و گرنه روشن بودید.
3. همه می دانند که «رساله عملیه» را باید بگیرند و بخوانند و بفهمند، و تطبیق عمل بر آن نمایند، و حلال و حرام را با آن تشخیص بدهند؛ و همچنین مدارک شرعیه [را] اگر اهل استنباط باشند؛ پس نمی توانند بگویند: «ما نمی دانیم چه بکنیم و چه نکنیم».