مقایسه کارایی مترونیدازول باکلاریترومایسین در ریشه کنی هلیکو باکتر پیلوری در کودکان

زمینه و هدفنیمی از جمعیت دنیا به هلیکوباکترپیلوری مبتلا هستند. این ارگانیسم یکی ازعلل مهم بیماری زخم پپتیک، گاستریت و بدخیمی معده به شمار می رود. این عفونت به طور شایعی در دوران کودکی کسب می شود. ریشه کنی عفونت می تواند منجر به بهبود و کاهش خطر عود یا خونریزی مجدد در بیماران مبتلا به زخم معده یا دوازدهه شود ولی در مورد درمان در کودکان مبتلا به هلیکوباکترپیلوری بدون زخم هنوز تصمیم گیری نشده است با این وجود تمایل پزشکان بیشتر بر درمان است.هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دو روش درمانی در ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان است.
روش بررسی در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، 77 کودک 4 تا 15 ساله که به بخش آندوسکوپی مرکز آموزشی- درمانی کودکان تبریز مراجعه کرده بودند و پس از آندوسکوپی و بیوپسی معده در آنها و این که وجود هلیکوباکترپیلوری در پاتولوژی محرز شده بود، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه درمانی A و B تقسیم شدند. در نهایت38 بیماردر گروه A و 32 بیمار در گروه B قرارگرفتند. گروه A رژیم دارویی PAM (امپرازول، آموکسی سیلین و مترونیدازول) و گروهB رژیم دارویی PAC (امپرازول، آموکسی سیلین و کلاریترومایسین) به مدت دو هفته دریافت کردند. جهت تعیین ریشه کنی در بیماران، 8 هفته پس از شروع درمان، UBT (تست اوره تنفسی با کربن نشان دار 13) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 15 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و مقادیر P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد. (05/0p<)یافته ها در این مطالعه میانگین سنی گروه PAM، 5/2 ± 8/8 سال و این میانگین در گروه PAC، 9/2 ± 6/9 سال و تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه از لحاظ میانگین سنی مشاهده نشد (24/0P=). شایع ترین علامت بالینی اولیه در کودکان مراجعه کننده دل درد مزمن بود (3/81 درصد بیماران گروه PAM و 3/76 درصد بیماران گروه PAC). تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه از نظر وجود دل درد مزمن در علائم اولیه وجود نداشت (41/0P=). عوارض جانبی دارویی در 7/23 درصد بیماران گروه PAM، 7/19 درصد بیماران گروه PAC مشاهده گردید. در اکثریت بیماران در هر دو گروه بعد از درمان ریشه کنی، بهبود علائم وجود داشت (در1/92 درصد بیماران گروه PAM و 2/91 درصد بیماران گروه PAC) و بین دو گروه نیز تفاوت معنی دار آماری از نظر بهبود علائم اولیه مشاهده نگردید (64/0P=). میزان ریشه کنی بر اساس قصد درمان(Intention to treat) در رژیم PAC و PAM به ترتیب 75% و 73% و بر اساس اتمام طرح (Per protocol) به ترتیب 4/84% و 9/78% بود. تفاوت معنی دار آماری میان میزان ریشه کنی در دو گروه مشاهده نشد (39/0P=).
نتیجه گیریطبق نتایج این مطالعه، هر دو رژیم PAM وPAC در ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری موثراند و ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری نیز منجر به بهبود قابل توجه علائم بالینی می شود.