تکثیر درون شیشه ای درخت نوش (Thuja orientalis L) از طریق سرشاخه های آن

درخت نوش از گونه های مهم و اقتصادی در میان سوزنی برگان موجود در ایران میباشد که به دلیل ظاهر زیبا و برگهای همیشه سبز خود در میان گیاهان زینتی و نیز به دلیل داشتن چوب سبک، کموزن و مقاوم به پوسیدگی، در میان درختان جنگلی از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار میباشد. با توجه به مشکل اساسی تکثیر سوزنی برگان از طریق قلمهزنی (ریشه دهی سخت آنها) و نیز این واقعیت که ریشهزایی قلمه های ساقه و برگ با بالا رفتن سن درخت کاهش می یابد، اهمیت تکثیر درختان بالغ نوش از طریق روش های ریزازدیادی برجسته تر میشود. جوانه های انتهایی از پایه های نوش بالغ الیت در قزوین و پایه جوان از نهالستان مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع در فصول مختلف سال، جمع آوری و بعد سترون شدند. در شستشو از آب و مایع ظرفشویی و برسکشی با محلول اتانل 70% به عنوان پیش تیمار سترون سازی و از غوطه وری نمونه ها در اتانل 70 % به مدت 1 دقیقه و آنگاه شستشو با محلول کلرور مرکوریک 1/0% در زمانهای مختلف (4 دقیقه در مورد نمونه های بهاره و 6 دقیقه برای نمونه های تابستانه و 9 دقیقه در مورد نمونه های پاییزه) به عنوان بهترین تیمار سترونسازی، استفاده شد. جوانه ها در محیط کشت DKW با هورمون (2iP) در غلظت 5/0 میلیگرم در لیتر استقرار یافتند. بعد برای مرحله شاخه زایی از سه محیط کشت MS، DKW و SH و هورمون BA و 2iP با غلظتهای مختلف از 0 تا 5/0 میلیگرم بر لیتر از به طور مجزا و با هم، به همراه 01/0 میلیگرم برلیتر IBA، استفاده گردید. پس از دو بازکشت ماهیانه، داده های مربوط به میانگینهای شاخه زایی، جوانه زنی و رشد طولی بدست آمده از سه محیط کشت فوق پس از تجزیه واریانس دو عاملی، مورد مقایسه قرار گرفتند. محیط کشت DKW با 5/0 میلیگرم بر لیتر هورمون2iP و 01/0 میلیگرم برلیتر هورمون IBA، بیشترین مقدار شاخه زایی (83 درصد) را نشان داد و به عنوان مناسبترین محیط کشت تکثیر شاخه برای این گونه انتخاب شد. ریشه زایی از شاخه های مزبور در محیط کشت DKW حاوی 2 میلیگرم بر لیتر IBA (33 درصد) بدست آمد.